იყო ერთი ბერიკაცი. ისეთიღარიბი იყო, ისეთი, ერთი ცერცვის მეტი არაფერი ება-
და. ბერიკაცმა ცერცვი ბოსტანში დათესა და ყოველდღე ნახულობდა, თუ იზრდებაო.
— ჩქარა გაიზარდე, რომ სამოთხეში მივიდე და პური ვიშოვოო.
— ამღამით ოციფუტით გავიზრდებიო, — მიუგო ცერცვმა.
ირიჟრაჟა თუ არა, ბერიკაცი ადგა და ბოსტანში გაიქცა, რომ ცერცვი ენახა.
— ოჰ, როგორგაზრდილხარო! — შესძახა მან.