ახლა რასაც ვწერ, ყველა სიტყვა დიდზე დიდია,
თუმც მწერლობა და პოეტობა ფეხზე მკიდია.
თუმც მწერლობა და პოეტობა ფეხზე მკიდია.
ნანა სელეპანოვა - მაშინ, როცა
მაშინ, როცა ამ ლექსს ვწერდი,
მე, საბრალო, მონა შენი,
ლექსი სისხლით შეიღება
ჩემ გულიდან მონადენით.
მერაბ სალუქვაძე – ახლა ვიგრძენ –
– ახლა ვიგრძენ –
ახლა ვიგრძენ გამეცალა ყველა,
დავემსგავსე გამოკეტილ წისქვილს
ახლა ვიგრძენ გამეცალა ყველა,
დავემსგავსე გამოკეტილ წისქვილს
ნანა სელეპანოვა - შემოგეყვარე
შემოგეყვარე და ახლა ფიქრობ,
ათიო უნდა ღამე რამდენი,
მე ჩავიწურე მარანში ღვინოდ,
შენ აძმარებულ მაჭრით დათვერი.
ათიო უნდა ღამე რამდენი,
მე ჩავიწურე მარანში ღვინოდ,
შენ აძმარებულ მაჭრით დათვერი.
ნანა სელეპანოვა- ნეტაი, ახლა აქამც გქნა
მთებზე ღრუბელი ქანაობს,
საავდროდ შაკრა პირიო,
აცეტებულმა ღვარცოფმა,
კლდეს დაუთხარა ძირიო.
წკვარამ ღამეში მოგლანდე
თვალთ გადამეკრა ლიბრიო,
ბექთარს აბჯარი გშვენოდა,
მკერდს აწყვეტილი ღილიო.
საავდროდ შაკრა პირიო,
აცეტებულმა ღვარცოფმა,
კლდეს დაუთხარა ძირიო.
წკვარამ ღამეში მოგლანდე
თვალთ გადამეკრა ლიბრიო,
ბექთარს აბჯარი გშვენოდა,
მკერდს აწყვეტილი ღილიო.
ნანა სელეპანოვა - ახლა ალბათ გვიანია
ახლა, ალბათ გვიანია, გვიან
ამ მოლიპულ გზაზე, რატომ შემხვდი,
დამახალე ოცდაათი ტყვია,
რომ გავიგე, პატარა ხარ ჩემთვის.
ამ მოლიპულ გზაზე, რატომ შემხვდი,
დამახალე ოცდაათი ტყვია,
რომ გავიგე, პატარა ხარ ჩემთვის.
ნანა სელეპანოვა მოგწყურდი?
მოგწყურდი? ვითარც მთაში მოუხმობს,
ირემი ირემს, მთასა მყვირალი,
დამეძებ,მაგრამ ვერსად მპოულობ,
ზიხარ, დარდისგან თვალცრემლიანი.
შენ სიყვარული,რომ შემომფიცე,
გადაიქროლეს სულში ქარებმა,
მახსოვს,უარი, მაშინვე გტკიცე,
გულს შენი ტრფობა, არ ეკარება.
ნანა სელეპანოვა - ახლა გრძნობები წაშლილია
ახლა გრძნობები წაშლილია
სევდამ იცვალა ფერი,
ჩემი გაოცება ადვილია,
მაგრამ ღალატი ძნელი!
სევდამ იცვალა ფერი,
ჩემი გაოცება ადვილია,
მაგრამ ღალატი ძნელი!
მოგესალმებით!