არ დაბერდება. ვიდრე უყვარხარ.
თავის მეგობრად გაიხადა მისი ლექსები.
კივის გუმბათი, გვიხმობს თავისკენ.
შემოგვყურებენ მედიდურად მუნჯი ფრესკები.

ჯამში ჩასხმული წითელი ღვინო,
შხეფებს ისვრის და გიჟად ნავარდობს.
ახლა მწყურია ღვინის დალევა,
ისე ძლიერად როგორც არასდროს.

შენი ნებაა. გიყვარდეს, მაგრამ,
თვალები გაგთქვამს ...შენი მტერია.
ოღონდ იცოდე, ეს ნაზი გრძნობა.
გიდიწმინდება როგორც მტვერია.

ჩემი გულის ფეთქვაა მარტი.
ყოველ უთქმელ სიტყვებთან მარტო
ვწვები.
ვიცი ყოველთვის მგავდი,
მაგრამ ახლა გიხილე.
რატომ ?

პეპლებს მოდის კვირეული გაუმართავთ
და კარები ჩაუკეტეს ფუტკრებს სკებმა.
მერცხლებს ხვდება გაზაფხული.
კვირტი უცქერს,შურით სკდება.

ტყვიის ზუზუნი ახშობდა ტირილს.
დაჭრილი ბიჭი დაეცა მიწას.
გადარჩებოდა საბრალო ალბათ,
რომ გასჩენოდა მშველელი იმ წამს.

გამოწვდილ ხელზე სცვივა ხურდა ფული.
"გეგმა" არ სრულდება საბრალოვ მაინც.
კარებს მიუკეტავს დედობილი.
სცემა არ ასცდება საღამოს მაინც.

ჩემი წარსული სევდის ფერია,
ერთი დღით ვცხოვრობ ესეც ბევრია,
ხვალ თუ მოვკვდები ეს დღე ჩემია,
შენი თვალებიც სევდის ფერია,

წუხელ დავინახე ფიქრები თოვდა
რაღაც უსიტყვო მღელვარებით,
ირგვლივ სუნთქვას თითქოს დათქმულ დროზე,
ვაღირსე ღელვა სხვა საოცრების.
ოცნებებს დავუწყე ძებნა,
და გზად შემომხვდა,
შენი თვალების ჩუმი შიმშილი.
დარდიან თვალში,
მღელვარე საახლი დაკეტე ჩუმად,
და არ გააღო, დათქმულ დრომდე,
ვიდრე კარიბჭე არ იგრძნობს ისეთს
შენი გულის სიმშვიდის სუნთქვას.
მე კი ამ ლოდინს გაუძლებ ალბათ,
როდემდეს?
და დავსველდები ჩემივე ცრემლით
ჩემთვისვე სულმთლად.
ჩარაზედ ყველა სევდის კარი და მეც გამიშვით,
მღელვარეს, დარდი ავიგლიჯო მინდა სუყველგან,
სახე შეცვლილი თუ წამოვიდა ის წვიმა მაშინ,
ისევ ჯიუტი ჩემი ყრმობის დაიწყებს სუნთქვას,
და მეც ღიმილად შემოვესევი ამ საოცრებას,
დავიწყებ დევნას და სევდას მოვსპობ
სუყველგან სულმთლად.

რამდენჯერ გაგაკრეს ჯვარზე,
და მე რამდენჯერ დავეცი,
რამდენჯერ ვცოდე უსიტყვოდ,
და შენ კი როგორ განიცდი.
რამდენჯერ გაგყიდეს გროშებზე,
რამდენჯერ გაგცვალეს ფულში,
როგორ აღგიქვეს მესიად სიცილით,
დედა კი როგორ ტიროდა გულში.