მელანქოლია

მელანქოლია.

წუხელ დავინახე ფიქრები თოვდა
რაღაც უსიტყვო მღელვარებით,
ირგვლივ სუნთქვას თითქოს დათქმულ დროზე,
ვაღირსე ღელვა სხვა საოცრების.
ოცნებებს დავუწყე ძებნა,
და გზად შემომხვდა,
შენი თვალების ჩუმი შიმშილი.
დარდიან თვალში,
მღელვარე საახლი დაკეტე ჩუმად,
და არ გააღო, დათქმულ დრომდე,
ვიდრე კარიბჭე არ იგრძნობს ისეთს
შენი გულის სიმშვიდის სუნთქვას.
მე კი ამ ლოდინს გაუძლებ ალბათ,
როდემდეს?
და დავსველდები ჩემივე ცრემლით
ჩემთვისვე სულმთლად.
ჩარაზედ ყველა სევდის კარი და მეც გამიშვით,
მღელვარეს, დარდი ავიგლიჯო მინდა სუყველგან,
სახე შეცვლილი თუ წამოვიდა ის წვიმა მაშინ,
ისევ ჯიუტი ჩემი ყრმობის დაიწყებს სუნთქვას,
და მეც ღიმილად შემოვესევი ამ საოცრებას,
დავიწყებ დევნას და სევდას მოვსპობ
სუყველგან სულმთლად.