– სულით პოეტი
ო, რა საოცრად
რა სევდიანად
რეკავს ზარები,
ერთი მწერალი
სულით პოეტი
კვდება უსიტყვოდ,
რა საცოდავად,
როგორი გულით
მღერის ასული,
ქარის ჰანგები,
ქალის სიჩუმე
ჩემი მაცდური..
მაინც შორს არი
ისევ შორს არის
შავი თვალები,
რა სალოცავი,
რა საოცარი
იყო ის ღამე,
უსიყვარულოდ
უსიხარულოდ
რატომ ვბერდები,
გასაოცარო
დღენო ნანატრო
რატომ მოკლდები.
ირგვლივ სიჩუმე,
მონატრებული
წვიმის წვეთები,
რა სევდიანად,
დაუკითხავად
რეკავს ზარები..
Loading...
მოგესალმებით!