ენვერ სალაყაია - დედას მომწყდარი ატმის ყვავილი

დედას მომწყდარი ატმის ყვავილი
სიოს მკლავებში წევს,
ცელქი,თავნება ფრთების ფარფატით
ემშვიდობება მზეს.
სათუთი გულის ნაცნობ ტკივილებ
სიო არც უგდებს ყურს,
მერე რა უყოს,-ყველა ასეა,
ყველას დედასთან სურს.
ჰე, ეს ტკივილი ყველას ხვედრია,
ვინც ტრფიალია მზის,
აბა,ფოთოლი რის ფოთოლია
ხეს თუ არ მოსწყდა ის.