დედას მომწყდარი ატმის ყვავილი
სიოს მკლავებში წევს,
ცელქი,თავნება ფრთების ფარფატით
ემშვიდობება მზეს.
სათუთი გულის ნაცნობ ტკივილებ
სიო არც უგდებს ყურს,
მერე რა უყოს,-ყველა ასეა,
ყველას დედასთან სურს.
ჰე, ეს ტკივილი ყველას ხვედრია,
ვინც ტრფიალია მზის,
აბა,ფოთოლი რის ფოთოლია
ხეს თუ არ მოსწყდა ის.
სიოს მკლავებში წევს,
ცელქი,თავნება ფრთების ფარფატით
ემშვიდობება მზეს.
სათუთი გულის ნაცნობ ტკივილებ
სიო არც უგდებს ყურს,
მერე რა უყოს,-ყველა ასეა,
ყველას დედასთან სურს.
ჰე, ეს ტკივილი ყველას ხვედრია,
ვინც ტრფიალია მზის,
აბა,ფოთოლი რის ფოთოლია
ხეს თუ არ მოსწყდა ის.
|
|
|
Loading...