დრო იფანტება – თოვლივით მთოვი
და ვეღარ ვუძლებ ამ ცივ ქარბუქებს,
ზამთრის ტილოზე შავთეთრი ტონი
ყველა(ფერს) ფარავს, სევდას აბუქებს.
დრო იფანტება და ფაეტონი
სწრაფი ცხენებით ჰორიზონტს უტევს,
ჩემს ოთახში კი ჟღერს ფატეფონი,
სამარისებრი სიმშვიდე სუფევს.
და ვეღარ ვუძლებ ამ ცივ ქარბუქებს,
ზამთრის ტილოზე შავთეთრი ტონი
ყველა(ფერს) ფარავს, სევდას აბუქებს.
დრო იფანტება და ფაეტონი
სწრაფი ცხენებით ჰორიზონტს უტევს,
ჩემს ოთახში კი ჟღერს ფატეფონი,
სამარისებრი სიმშვიდე სუფევს.
Loading...