მერაბ სალუქვაძე - შემოდგომის მიწურულს

შემოდგომის მიწურულს

აღარ არსებობს არც შემოდგომაც
ყვავილი დაჭკნა, ფიქრებთან ერთად,
იჭყიტება მზე არაფრის მთქმელი
არც ძალა აქვს და აღარც მშვენება.
მოწვა დაყარა ყველა უმწეო
და მიაძინა ედემის ბაღში,
ფოთოლი ნაზი გაშეშებული
ცოცხალ–მკვდარიც კი, ბოლო წამს ითვლის.
ასეთი არი ეს შემოდგომა
ზოგის გულებს კი ნათლად ახარებს,
ზოგი ხაკისფრად გადახმება და
ყველას ზეცაში თან აიტაცებს.
მოვა ზამთარი, ყველას მოკითხავს,
და გააშიშვლებს ზეცას ფერისგან!
თოვლი კი ბოლოს, პასუხსაც მოსთხოვს,
და მიაძინებს, ფიქრებს სევდიანს.

12.10.2014

მერაბ სალუქვაძე