ივლიტა გოლეთიანი - თენდება

თენდება

ცოტაც და სიღამის მორჩება დღეობა,
ისე დარჩენილა უთბო და უნათლო,
როგორც ლილიფარას უხმარი მზეობა,
როგორც სარკეების სიცრუე უსახო !

რული სათოფეს თუ არ იკარე,
თუ ღამე აკრთო ფიქრმა სათოკემ,
მალე ლილისფრად გადაიკარებს,
გარეთ ლოდინი ტოტებს ატოკებს .

მთვარე - უენოდ შთენილი მჭევრი,
რაღაც უთქმელის დანატოვარით,
როგორც ჭრიალი ჩაზნექილ ჭერის,
ეს მერამდენედ დანათოვარის...

მოლს ნაღამისთევს მოსდვია ლეშხი,
მზის სიგოროზე გულს გილომგულებს,
სხივები როკვის გადაგრევს ეშხით
და მერე მიმწუხრს კვლავ გიორგულებს !

საღრუბლეთს არხევს რიხი არმურის,
ღამე კიბიდან ხვნეშით ჩამოვა,
ანცი ნიავის რბილი ლამუნის
ახელებს დილას ამო ლამობა .

ათინaთს კეკლუცს ვატყვე ცეტობა,
გულმოცემული ნათლის მეტობით,
სიჩვილე დილის ბაგეს ეტყობა
და სიგიჟმაჟის ჟინთან ვერთობი !

ივლიტა იკა გოლეთიანი