მე როცა ვახელ – შენ ხუჭავ თვალებს. იქნებ,
ხდება პირიქით.
გზას ისევ შენი ბაღისკენ ვიგნებ
მწიფე ბილიკით.
სად შენი ფიქრის განკაცებულ საქმროებს ვებრძვი
გაუთავებლად –
მე შენთვის მხრებით მომქონდა ვერძი
და უკვდავება.
Loading...
Оцените работу движка