რაც დაიწყო და რაც არაფრით
აღარ მთავრდება,
რაც გაწუხებს და არასოდეს
არ მოგასვენებს,
შენ უცაბედად შემოჭრილმა
უცხო სახებამ
და ნიაღვრებად მოვარდნილმა
ცრემლმა წაგლეკეს.
ეს სიყვარულიც, როგორც ყველა,
უცებ დამთავრდა,
ალბათ, ღმერთს უნდა ბედნიერი,
რომ აღარ იყო,
შენ ქარს წვიმაში მიენარცხე,
როგორც ფარვანა
და მოწყვეტილი ფოთოლივით
ქარმა წაგიღო.
მის მერე გტკივა, ახლა
დარდებს, რა გამოგილევს,
დღესაც გაწვიმდა, როგორც
მაშინ, ქუჩებს აწვიმდა
და დგახარ, ასე ატუზული
და მომლოდინე,
თუმც მოლოდინი ტალღებივით,
უფრო აზვირთდა.
შენ ვერ იტანდი ქედმაღლებს
და სულით ამაყებს
და არაერთხელ გეცვლებოდა
შთაბეჭდილება,
ეს მერამდენედ შეგიწირეს,
წასვლით დაგსაჯეს,
ეს მერამდენედ სისხლისაგან
გული იცლება.
ასე სრულდება ყველაფერი,
ბოლოს და ბოლოს,
ასე ნათდება უკუნეთი
სავსე ნათელით,
თქვენ არაფერი არა გქონდათ
საერთო, მხოლოდ,
საერთო იყო ცის და მიწის
თქვენთვის სახელი.
და გაეცალე, დაადექი
გზას უსასრულოს,
ბედნიერებას სხვა გზა იქნებ,
სხვაგან მოგიტანს,
თურმე ნატვრა და სურვილები,
რომ აისრულო,
იქ დარჩენაზე უკეთესი,
სხვა გზა ყოფილა.
Loading...
მოგესალმებით!