ჭიამაია

ო, რა ცუდი დარია,
წვიმის ისმის ზარია,
ცუგრუმელა მაია
დაგვიღონდა ძალიან

ბაღში ვეღარ თამაშობს,
ყველგან წვიმის ნამია,
რა ხანია მზე არ ჩანს
ღრუბლებს დაუფარიათ.

უცბად კაბის კალთაზე
დაღონებულ მაიას,
დაასკუპდა პატარა,
კოხტა ჭიამაია.

დაწინწკლული ლამაზად,
უცხო სანახავია,
ვარდის წითელ ფურცელზე
გიშრის შავი ხალია.

ეკითხება მაია,
ჭიავ, ჭიამაია,
ნუთუ არ გათავდება,
წვიმა და ავდარია?

ციცქნა ფრთები გაშალა
კოხტა ჭიამაიამ,
ნატვრა აგიხდებაო
უჩურჩულა მაიას.

სად იყო და სად არა,
ამოვარდა ქარია,
გაიფანტნენ ნისლები,
გაშრა წვიმის ნამია.

გაქრა შავი ღრუბელი,
გაქრა წვიმის კარავი,

ამბავია ნამდვილი,
არ გეგონოთ არავის
მშვიდი ღამის სიზმარი
ანდა ტყის ზღაპარია,

მზე გაბრწყინდა ცხრათვალა,
ოჰ, რა კარგი დარია,
გაიხარა პატარა,
ცუგრუმელა მაიამ.

გაიღიმეს ყვავილებმა
ენძელამ და ბაიამ.
ყაყაჩომ და გვირილამ
გაახილეს თვალია.

ფრთახატულა პეპელამ
ცის ნექტარი დალია.

რა ყოფილა წინწკალა,
ციცქნა ჭიამაია,
ამბავია ნამდვილი,
განა ტყის ზღაპარია.