ლია ფანჩულიძე - თავისუფალი ცხენი

აჰა, გაჭენდა ფლოქვთა ცემით ღამის წყვდიადში.
მის დაბრუნებას ვით ბავშვები, დიდნიც ელიან.
ეს ხომ დაუცხრომელი, თავისუფლებას მონატრებული,
ფაფარ აშლილი, შეუპოვარი ჩემი ცხენია.

გადევლო სერებს. მირბის ჭიხვინით.
გზად მარბენალს კლდიდან ჩამონატეხი ქვები ხვდებიან.
ჩასაფრებია ირგვლივ ყიჟინა.
ცად ატყორცნილი მთები გამარჯობას ეუბნებიან.

თავისუფლებას შესტრფოდა ცხენი.
მასაც ჭაღარა თმაში ერია
და ფინიშამდე ბრძოლით მისული.
ეს გამარჯვებული ჩემი ცხენია.

კლდის პირას შედგა, შემდეგ მძიმედ დაფრუტუნა.
ბუღი სდგას და უნაგირი მის ფეხთან გდია.
ფიქრს ვერ ბედავდა და არ ნანობდა.
მან უნაგირი რომ დაამსხვრია.

ნუღარ დაიდგამ, ჩემო ცხენო აწი უნაგირს.
შენ მოვალე ხარ დაიხსომო შენი უფლების.
შენი მონობის წლები გავიდა.
შენ ხომ იცი უკვე ფასი თავისუფლების.

შენ საქართველოვ! ბევრჯერ ნაომარს.
ტანთ გაგიხდია ძველი სამოსი.
ახლა დრო არის, კარგად შეიგრძნო.
თავისუფლების ტკბილი გემოსი.

ჩარაზე კარი მამულო მტრისთვის!
მიწა ჩვენია, ჩვენ ვართ მართლები.
საკუთარ ბაღებს, საკუთარ სახლებს.
ჩვენ მოვაშოროთ მავთულ-ხლართები.

ლია ფანჩულიძე