ატყდა ხმაური, აურზაური

ატყდა ხმაური, აურზაური,
არ იშურებდენენ სალანძღავ სიტყვებს,
არ დაიშურეს ბოლო შაური,
ჭორს აგროვებდნენ, გეშავდნენ ვირთხებს.
მას დააბრალეს ყველა ცოდვები,
ლამის მან შექმნა ლოჟა მასონთა...
ის რომ ახალი შექმნა ნოტები,
ვინღა ფიქრობდა, ვისღა ახსოვდა.
იქ მტრობა იყო გზად, თანაც ხიდად,
უნიჭო ბოღმას ახრჩობდა სევდა.
ამ დროს მოცარტი, შხამს სვამდა მშვიდად
და ღმერთთან ერთად რაღაცას წერდა...