ალექსანდრე მაკედონელის მასწავლებელი

მოგითხრობთ იმის თაობაზე, თუ ვინ იყო ალექსანდრე მაკედონელის მასწავლებელი და რას ასწავლიდა ის. დავიწყოთ იმით, რომ მოსწავლეებს, რომლებსაც ჯერ ისტორიაში არ უსწავლიათ (ან უკვე ”ოდნავ”დაავიწყდათ) მაგრამ ნახეს კინოფილმი, მოკლეთ შევახსენოთ, რომ ალექსანდრე მაკედონელი (ძვ. წ. 356-323 ) იყო თავისი ეპოქის უდიდესი მთავარ სარდალი. იგი 20 წლის ასაკში გახდა მაკედონიის (ძველი საბერძნეთის ნაწილი) მეფე, შემდგომ ათ წელიწადში დაიპყრო იმ დროინდელი სამყაროს მრავალი ქვეყანა და ქალაქი, დაამარცხა უმძლავრესი სპარსეთის იმპერია, შევიდა ეგვიპტეში, ინდოეთის ნაწილში. მისი ცხოვრება აღმოჩნდა ძალიან ხანმოკლე, მაგრამ მან მოასწრო შეექნა იქამდე არ არსებული უდიდესი იმპერია და ამის შემდეგ 33 წლის ასაკში მოულოდნელად დაიღუპა ბაბილონში. ალექსანდრემ თავისი დროისთვის ბრწყინვალე განათლება მიიღო. მას უყვარდა ჰომეროსის ჰეროიკული პოემების კითხვა. 13 წლის ასაკიდან (339-336) მისი მასწავლებელი იყო უდიდესი ბერძენი ფილოსოფოსი და მეცნიერ-ენციკლოპედისტი, ათენის აკადემიის დამფუძნებლის, ბერძენი ფილოსოფოსის პლატონის მოწაფე, არისტოტელე (ძვ. წ. 384-322). ”მე არისტოტელეს მამის გვერდით ვაყენებ: მამამ სიცოცხლე მომანიჭა, არისტოტელემ კი ის, რაც სიცოცხლეს აზრს აძლევს”- ასე აფასებდა თავისი დამრიგებლის ღვაწლს ალექსანდრე მაკედონელი. ათენში არისტოტელემ დააარსა ლიცეუმი (ლიკეიონი), რომელიც ცნობილია პერიპატეტიკური სკოლის სახელით.მას თვლიან რიგი მეცნიერების - ფიზიკის, ბიოლოგიის, ფსიქოლოგიის, პოლიტოლოგიის დამფუძნებლად.მისი ნაშრომები ძირითადად ეხება მეტაფიზიკის ანუ პირველი ფილოსოფიის საგანს და შემეცნების თეორიას, ეთიკას, ხელოვნების თეორიას, ლოგიკურ თხზულებებს, ის დიდ ყურადღებას უთმობდა სახელმწიფოსა და სამართლის პრობლემებს. არისტოტელეს ეკუთვნის ქრესტომატულად ცნობილი ფრაზა - Amicus Plato, sed magis amica veritas, ანუ - პლატონი ჩემი მეგობარია, მაგრამ ჭეშმარიტება უფრო ძვირფასია (დიდი მეგობარია) და სხვა ღრმა სიბრძნით აღსავსე გამონათქვამები, რომელსაც ხშირად მიმართავენ მწერლები, ფილოსოფოსები და ზოგჯერ პოლიტიკოსებიც.
ალექსანდრე მაკედონელის სიკვდილის შემდეგ არისტოტელე გაეცალა ანტიმაკედონურ მოძრაობას, რომელიც მას, როგორც ალექსანდრეს დამრიგებელს, სასამართლოთი ემუქრებოდა და გადასახლდა ქ. ქალკიდაში, სადაც მალე გარდაიცვალა.