ქართული ანდაზები, ბრძნული გამონათქვამები

ღმერთი ვისაც მისცემს, ორივე ხელით მისცემს, ვისაც წაართმევს-ორივე ხელით წაართმევს.

ღმერთს ყველა ერთნაირად უყვარს, მაგრამ ღმერთი არ უყვარს ყველას ერთნაირად.
ღმერთის ეშინოდა, მაგრამ ღმერთის არსებობის არ სჯეროდაო.


დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ, არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა. დამელოდე, მე უთუოდ დაგიძახებ, რადგან მხოლოდ შენი ნატვრა მასულდგმულებს, მთვარის შუქზე ჩამომადე თავი მხარზე და "მიყვარხარ"_უსასრულოდ მაჩურჩულე


ღმერთო გამარჯობა მოგესალმები

ღმერთო გამარჯობა მოგესალმები
უკვე დამეცალა ჩემი კალმები
სიტყვა სიტყვით აგიღწერ დღეს ჩემს ტკივილებს
მეტყვი თუარა ცხოვრება რას მიიპირებს
რატომ ვიტანჯები რატომ ვქრები მიწიდან
რატომ არ მიგყავარ ამ ცოდვილ დედამიწიდან


სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში,

სიყვარული რიგდებოდა
წიგნის მაღაზიაში,
ის დღე იყო გაზაფხული
იღვიძებდა იაში...
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,
ულამაზეს ლიანებს,
სიყვარული რიგდებოდა
და მე...დავაგვიანე...


თუ გიყვარს, უნდა გიყვარდეს ერთი...

თუ გიყვარს უნდა გიყვარდეს ერთი,
ერთზე ოცნებით ტეხავდე ღამეს...
ის იყოს შენი ხატიც და ღმერთიც...
სხვაზე ფიქრით არ ხარჯავდე წამებს.
თუ გულს გიხარებს მისი აჩრდილიც ,
თუკი აკოცე, თუკი გაკოცა,
თუ სიყვარული არის ნამდვილი
ნუღა დაეძებ შენ სხვა სალოცავს.


სიყვარულია ტაჯმაჰალის თეთრი ცრემლები,

სიყვარულია ტაჯმაჰალის თეთრი ცრემლები,
სიყვარულია მე რომ თავზე ასე ვევლები,
სიყვარულისთვის ბაირონმა კუბო არჩია
ჩვენც მას შევწიროთ ყველაფერი რაც გაგვაჩნია.
სიყვარულისთვის დაენარცხა ქვაზე ტაბიძე


რით არი ცუდი მარწყვის ხეზე ცხოვრება

რა შეემთხვა წინწკალას

ლაც საამო ცხოვრება ჰქონდა წინწკალას, რაც მარწყვის ხეზე დაიდო ბინა. შემოიჭრებოდნენ თუ არა მზის სხივები მისი სახლის ფანჯრებში, მაშინვე წამოხტებოდა, პირს დაიბანდა მარწყვის ყვავილებში ჩაგუბებული ნამით. იცოცხლე, თავისუფლად ჰყოფნიდა დილის ნამი... მარწყვის ხე თეფშისხელა ყვავილებით ყვავილობდა. მერე ერთი ორჯერ ყირაზე გადავიდოდა მარწყვის ტოტებზე, რამდენიმე თავბრუდამხვევ ილეთს შეასრულებდა და ასე გამოცოცხლებული, ჯანსაღი და ბედნიერი მიირთმევდა საუზმედ მარწყვს. კმაყოფილი იყო წინწკალა.


ნანა სელეპანოვა - შენში დამტოვე

შესუდრულია ზამთრით ყოველი,
ქუჩაში ქარი ფოთლებს აქუჩებს,
დამიძახე და.. აჰა, მოვედი,
რადგან წარსულსაც ვეღარ აუქმებ.


ირაკლი ზანთარაია-მოგონება

აქ უაზრობამ დაიკავა სტატუსი ფიქრის,
უკიდეგანო ჰორიზნონტსაც არ უჩანს ბოლო,
ასე უმიზნოდ, ასე მარტო, მე სადღაც მივქრი,
არ ვართ დუეტი, არც ტრიო, ვარ მხოლოდ სოლო.