საერთო ჯამში რა მიზნებსაც ვისახავთ სრულიად სავსებით მივაღწევთ თუ არ მივაღწევთ ეს ისევ ჩვენზეა დამოკიდებული ვიცი ეს ფაქტი ყველამ იცის დამი ჩემი მორიგი ჩანახატი ამ საკითხს ეძღვნება.
მიუვალ კლდეზე აღმართულა ციხე ქალაქი ძველი ალაზნის ეს ბუნებაც ხედად იშლება კედლებს კვლავ აჩნევს მეომართა სისხლის ნალაქი, რომელთა კვალიც სამუდამოდ არ წაიშლება.
კავკასიონიც გადაჰყურებს ეს თეთრთმიანი მის სიდიადეს ქედსაც უხრის ამაყი მარად ტყეებს ბანს აძლევს ალაზანი,კამკამხმიანი ეს სილამაზე დაჩის ჰქონდა უჯარმელს გვარად.
წმინდა ელია გადაჰყურებს შირაქის ველებს მას თვალს უსწორებს თავმომწონე კავკასიონი, ბრწყინვალე მზეც კი სიყვარულით გაუშლის ხელებს გულშია, როგორც ხორნაბუჯი და ბახტრიონი.
რა დამავიწყებს ზეცად აღმართულ ფრიალო კლდეებს წარსულში ეს,ხომ არსებული მარჯნის რიფია, რა დამავიწყებს მთის ფერდობზე გადაშლილ ტყეებს, რომელთა ჩრდილში დიუმასაც უქეიფია.
ნუთუ ფიქრობთ, რომ ვინც იცინის ბედნიერია?! გულის ცრემლები, ხომ თვალებამდე არასდროს მოდის მორგებულ ნიღბის ტარება კი მშვენიერია, რომ დაიმკვიდრო აქ ადგილი,ადამთა მოდგმის
giorgi qadagidze yvela tamashobs bavshvebis garda poezia literatura