შენ ალბათ ხვდები, მე რა მომელის,
და იცი მალე დარჩები მარტო.
ეს არის ბედი ყველა პოეტის,
და ჩემს სიცოცხლეს ტყილად ნატრობ....

გადაისექტემბრებს მალე,
გამოიქტომბრეს ხვალე.
მერე დავასვენებ ფიქრებს ,
მერე დავასვენებ თვალებს....
გადაგვყითლდება მთები,
ტყეებს შეერევა ფერი.
ოქტომბრის სიმშვიდით ვთვრები,
და ხეების შრიალს ვყვები....
მიყვარს ოქტომბერში გზები,
ოდნავ ნაწვიმარი,სველი.
აზრით მე, ამ თვეში ვრჩები,
და არ მენატრება მწველი-
მზის სხივების შუქი,
და არც გარუჯული ქალი.
როცა ოქტომბერით ვსუნთქავ,
და ვარ მეათე თვით მთვრალი...
გადაისექტემბრებს მალე,
გამოიოქტომბრებს ვიცი.
მე ვერ მოვისვენებ სახლში,
როცა ოქტომბერით ვიწვი...
გზებიც სველია და ტყესაც,
გასდევს სხვანაირი ფერი...
როგორც ადრე იყო დღესაც,
ისევ ჩემს ოქტომბერს ველი...