სიახლოვიდან სიშორემდე არც თუ ბევრია, თუმც არც ახლოა სიშორიდან სიახლოვემდე... და თუ წარსულთან შეგუება ყველას ბედია, მაშინ არ ვიცი რას ვცდილობდი მე აქამომდე...
მე და მუსიკა ისევ დავიპყრობთ უკიდეგანო, დაზოლილ ქუჩებს. კვლავ გადავლახავთ ამოვარდნილ ქარიშხლებს ღამის. ვიტყვით ჩვენს სათქმელს, ვიტყვით მძაფრად, უხეშად, მალვით. ვიქნები მხეცი, ის კი ნაზი ირემი ბარის.
მე დავდიოდი უგზოუკლოდ ქუჩაში ერთი და დავეძებდი,რომ მეპოვნა მე ჩემი ღმერთი. არ მაშინებდა ქარიშხალი, ტოტების ტეხა, უსასრულობის დასასრულთან ნერვების შეხლა.