გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი
იხილეთ სრულიადში
იხილეთ სრულიადში
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (ეკბატანა)
ეკბატანა
გოეტჰეს -
რომლის „ტყის მეფე“
წაკითხვამდე ვიგზნე
შვიდი წლის ბავშვმა -
გოეტჰეს თვალს
რომანი „გველის პერანგი“.
როგორც სიყვარული.
რომლის „ტყის მეფე“
წაკითხვამდე ვიგზნე
შვიდი წლის ბავშვმა -
გოეტჰეს თვალს
რომანი „გველის პერანგი“.
როგორც სიყვარული.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (ხერხემალი წელკავიანი)
ხერხემალი წელკავიანი
ტყით მიდის ვინმე. უცნაურ ბალახს ფეხს დააბიჯებს. წამსვე აერევა გონება. განაგრძობს ვლას. ჰგონია უკან მიდის. ჰკარგავს მიმართებას. გაიხდის ტანსაცმელს. გადააბრუნებს. ჩაიცვამს გადაბრუნებულს. გონზე მოდის. უბრუნდება გზნება მიმართების. გზას გაუდგება. არის დაცდილი თქმულება ასეთი.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (გული ხელის გულზე)
გული ხელის გულზე
ჰამადანიდან მიჰქრის ავტომობილი. შოფერი კუნთებდახვეწილი ჟოკეჲვით შეზრდია „ფორდს“. ქუდები თეთრ ზოლს აყოლებენ: ერთი - ინგლისური თეთრი ჩაფხუტი საგრილო და მეორე - ჩალმა სპარსული თუ აღმოსავლური. ერთის მუხლებზე ვეებერთელა დოგს თავი მოუსვენია.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (ქაშანის ხალიჩა)
ქაშანის ხალიჩა
ფარდულები. პატარა ფარდულები.
თითქო კარვები ან კიდობნები.
სავლელი ვიწრო ხვეულებით.
ფარდულები დაუსრულებელი.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (სისხლი მორკინალის)
სისხლი მორკინალის
არჩიბალდ მეკეში ფარდებს ასწევს. გადის ტერრასაზე. ტაბა ტაბაჲ წასულია. არჩიბალდ ელის ოლგას. ბაღს გადახედავს და ფიქრობს: ეს წალკოტი ოლგასათვის არის გულგადახსნილი. ფიქრი ღიმილით თავდება: შეყვარებულთა სიტყვები ყველაზე ღარიბია.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (ხალიბის რკინა)
ხალიბის რკინა
ტერრასაზე სიგრილეა.
ტაბა ტაბაჲ ზის უძრავად როგორც გველი ქვიშაზე გაშოლტილი:
ჰამაკში ოლგას ტანი იშხვართება.
სარგის პეტრიძე ხმალს ათვალიერებს.
არჩიბალდ ტაბა ტაბაჲს ხატავს.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (ირუბაქიძე)
ირუბაქიძე
არჩიბალდ მეკეში წევს. სასთუმალთან ოლგა ზის. ქალი ხელს უსვამს ვაჟის შუბლს. უსახელო თითზე მოსჩანს ბეჭედი. ბეჭედზე - ხარისთვალისოდება ზურმუხტი. ზურმუხტზე ამოჭრილი რომაელ ქალის პროფილი.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (მამალი ცეცხლი)
მამალი ცეცხლი
დღეს პორტრეტისათვის ვერ იმუშავებს.
დასავლით დიდი ქვის ბჭეა ქალაქის. პატარა ბიჭები ჯოგს მორეკავენ. ჯოგი მოიზლაზნება და მოაქვს ავსილობა და დანელება.
არჩიბალდ მეკეში სასეირნოდ მიდის.
ჯოგს გადახედავს. ავსილია ჯოგივით თვითონ.
გრიგოლ რობაქიძე - გველის პერანგი (ირაჰშანდ)
ირაჰშანდ
- მიწა..
- რა მიწა?!
- სარგის კვდება.
- კვდება?!
- მიწას გაიძახის..
- რა მიწას?!
მოგესალმებით!