ცოდნა დამალულია ყველაფერში. ოდესღაც სამყარო ბიბლიოთეკა იყო.

როდესაც ადამიანი ლოცულობს ერთ დღეს, ხოლო შემდეგ ექვს დღეს ცოდვილობს, დიადი სული მრისხავნდება, ხოლო ბოროტი სული იცინის.

ძველი დრო მშვენიერი იყო. ბებრები იჯდნენ მზეში თავინთი სახლის ზღურბლთან და ეთამაშებოდნენ ბავშვებს იქამდე, სანამ მზე არ ჩაუშვებდა მათ ძილში. ბებრები ეთამაშებოდნენ ბავშვებს ყოველდღე. ხოლო რომელიღაც მომენტში ისინი უბრალოდ ვერ იღვიძებდნენ.

როდესაც კვდება ლეგენდა და ქრება ოცნება, სამყაროში არ რჩება სიდიადე.

რა არის ადამიანი ცხოველების გარეშე? თუ ყველა ცხოველები იქნებიან მოსპობილები, ადამიანი მოკვდება სულის დიდი სიმარტოვისგან. ყველაფერი, რაც ემართება ცხოველებს, ადამიანსაც ემართება.

ერთი „აიღე“ ორზე უკეთესს „მე მოგცემ“.

ნუ მიდიხარ ჩემს უკან - შესაძლოა, მე ვერ წაგიყვან. ნუ მიდიხარ ჩემს წინ - შესაზლოა, მე არ გაგყვები. იარე ჩემს გვერდით, და ჩვენ ვიქნებით ერთი მთლიანი.

სიმართლე - ეს არის ის, რისი სწამთ ადამიანებს.

პატარა თაგვსაც კი აქვს მრისხანების უფლება.

მე ვიწამები, როდესაც მახსენდება, რამდენი კარგი სიტყვა იყო ნათქვამი და რამდენი დაპირება იყო დარღვეული. ამ სამყაროში ძალიან ბევრს ლაპარაკობენ ისინი, ვისაც საერთოდ არ აქვს ლაპარაკის უფლება.