miyvarxar dedi
ხმელეთზე როგორც ვერ გასძლებს გედი,
ასე ძლიერად მიყვარხარ მეც შენ დედი,
ქვეყნად ყველაზე ძვირფასი და კარგი ხარ,
როგორ გავძლო უშენოდ მხოლოდ მე რომ მარგიხარ.

ამ სამყაროს მომავლინე დედი შენ გამაჩინე,
მწადია დიდხანს სიცოცხლე ღმერთო გადამარჩინე,
მე უბედირს გამიჭირდა არ მქონია თურმე ბედი,
მაგრამ ბედნიერი ვარ შენ რომ მყავხარ დედი.

გრძელი ღამე ჩემს ტირილში ბევრჯერ დაგთენებია,
აკვნის რწევით გრძელი ღამე თეთრად გითენებია,
ბავშვობიდან ჩემს გვერდით ხარ მუდამ თავს რომ მევლები,
ამ ამაგს ვერ დაგიფასებ დედი შემოგევლები.

ganwiruli siyvaruli
წვიმიან ღამეს ზღვაში შევცურე,
თამამი შემართება სიყვარულს მმატებს,
ნავი იმსხვრევა ტალღა ეცემა,
შეშინებული მე ვისვრი ბადეს.

ვერას დამაკლებს ვერაგი ტალღები,
შენზე ფიქრები სიცოცხლეს ბადებს,
ჩემო ლამაზო მე მაინც მოვალ,
და დაგიკოცნი მაგ ლამაზ ბაგეს.

მარტოს არ მტოვებს პატარა ბოთლი,
მასში ვდებ ჩემს ფიქრებს და ვატან ზღას,
მოდის და მოაქვს ცივი ცრემლები,
გზად ეხეთქება კლდოვან, უამრავ ქვას.

ის მაინც მოვა...
მოგაწვდენს განწირულს, შორეულ ხმას,
მასში დამწყვდეული ჩემი სურნელით,
მოვეფერები შენს ლამაზ თმას.

დაღლილი ხელებით ბოლომდე ვიბრძვი,
ზღვა კი მიხმობს და მიზიდავს ფსკერზე,
ღრმად ჩავისუნთქე სველი ჰაერი,
თვალები დახვუჭე ვფიქრობ მე ღმერთზე.

თვალწინ მიდგება ნანატრი წამები,
ვნანობ და ვღელავ მხოლოდ შენ ერთზე,
არ მინდა სიკვდილი სიცოცხლეს ვითხოვ,
მინდა გამეღვიძოს შენს ლამაზ მკერდზე.

xis qvesh vzivar da leqss vwer daglili
ხის ქვეშ ვზივარ და ლექსებს ვწერ დაღლილი,
გზას გავყურებ მე რაც მაქვს განვლილი,
გზაში ვგულისხმობ ბუნდოვან წარსულს,
რომელშიც დაბრუნება არა და არ მსურს.

იმ ტკბილ დროს გადავხედე შევავლე თვალი,
მინდა გამოვფხიზლდე, მაგრამ არა ვარ მთვრალი,
სიომ ნაზად დაუბერა არ მომცა სალამი,
წერას აგრძელებს ისევ მღვრიე კალამი.

ჰორიზონტს გავცქერი მოსჩანს ის გოგონა,
რომელიც ყოველთვის მე ჩემი მეგონა,
არ დავაფასე დავკარგე, მხოლოდ ჩემი ბრალია,
ამ ლექსის წერა დაკარგული სიყვარულის კვალია.

ის ყველაზე უმანკო, პატარა არსება იყო,
გრძნობა და სიყვარული მან მე გამიყო,
უბადრუკმა მივატოვე მე მას დავცინე,
როცა ნამდვილი სიყვარული ჩემგან დავძინე.

ჩემი ყურადღება წუხილმა, შფოთვამ მიიპყრო,
ცეცხლი გაჩენილა ირგვლივ მდელო დაიპყრო,
ამის შემყურე მემართება მეც არითმია,
ჩემი ძუნწი სიცოცხლე მისთვის დამითმია.

მინდა გამეღვიძოს მაგრამ არ მძინავს,
ასე ემართება ბილწს, ყველა დამცინავს,
ახლა ვიგემე სიმწარე წვის და ტკივილის,
ასე მესმოდა ხმა მეც განწირული მისი კივილის.

miyvarebi shoridan
მე შენში ვხედავ კაშკაშა მზეს,
რომელიც მითბობს უამრავ დღეს,
დავდივარ უშენოდ ქუჩაში მთვრალი,
გამოდი შეგავლო ლამაზმანს თვალი.

შენ ხარ პატარა ის ნაზი ია,
ყვავილთა შორის რომ ლამაზია,
მუდამ თან აგდის მისი სურმენი,
შემყარე სენი მე განუკურნელი.

ოხ რა გვიან გადის ეს წამები,
შენზე ფიქრებით ღამეები ნაწამები,
უშენობას მე ძალიან განვიცდი,
დამიჯერე მხოლოდ შენ ერთს დაგიცდი.

ჩემი სიყვარული ფეხქვეშ დაიგე,
გულის კარები სხვისთვის გაიღე,
არადა გიხდებოდა როგორ გშვენოდა,
მუდამ გვერდში გედგა ძალიან გშველოდა.

ნაზად გამიღიმებ გვერდით ჩამივლი,
გული მატკინე ეს არ გამივლის,
საღამოს მოვალ სიყვარულს მოგიტან,
მაინც ვიტანჯებ მეყვარები შორიდან.

ase ggonia
ასე გგონია ვეღარ დავწერ დღეიდან ლექსებს?
ასე გგონია ერთადერთი შენა ხარ მუზა?
ლექსთა სამყაროს მარადიულ შენ ადგენ წესებს
მღვრიე აზრებში როცა ისურვებ ჩაუშვებ ღუზას?
შენ ჩემს სიტყვებში ალბათ ისეთს ვერაფერს ხედავ,
ეგ მკაცრი გული მცირე გრძნობით მაინც აგევსოს
ვიცი ცინიზმით, ალბათ ხშირად თქმასაც გაბედავ:
“ცოტა აკლია, რასაც უნდა იმას დაწერსო,
არავინა ყავს განმკითხავი , არვინ სთხოვს პასუხს,
რეალობაში ვერ პოულობს გიჟი იმედებს
აურევია, ვერ არჩევსო აწმყოს და წარსულს ,
მბჯუტავ სინათლეს ჩაბნელებულ ლექსებში ეძებს.”
მაგრამ გახსოვდეს მბორგავ ტალღებს შენ ვერ ჩაახშობ,
თუნდაც შეასკდეს გრძნობის გემი კლდოვან ნაპირებს
თუნდაც მორევმა ჩამითრიოს , თუნდაც დამახრჩოს
დამარცხებულიც ავასრულებ ჩემს დანაპირებს

da mainc blomde gmirulad vibrdzvi
ის ჭრილობაა... მე ვარ მალამო,
ვცდილობ ყოველთვის რამით გაამო,
ის დაავადებაა... მე ვარ წამალი,
ამისთანები მინკურნია ძალზედ მრავალი.

ის ვირუსია... მე ვარ ვაქცინა,
თავისი ტყუილით ორივეს დაგვცინა,
ის ბოროტია... მე ვარ კეთილი,
გული ბოქლომით აქვს დაკეტილი.

ის ეკალია... მე ვარ ყვავილი,
შენდამი გამაჩნია გრძნობა ნამდვილი,
ის ღამეა ბნელი... მე ვარ ნათელი,
ღმერთს ვთხოვ დაგიფაროს ავანთე სანთელი.

მას შენ არ უყვარხარ... მე კი ვგიჯდები,
უზომოდ მენატრები ძალიან მჭირდები,
ამ სიყვარულში ჩავაქსოვე მე ჩემი სული,
მისკენ მიგიწევს მაინც უბადრუკს გული.

ჩემს შენდამი გრძნობას მე ვემონები,
ამასაც მართმევენ ეშმაკისეული დემონები,
შენი სიყვარულით მე ცეცხლში ვიწვი,
და მაინც ბოლომდე გმირულად ვიბრძვი

martooba
გელოდები ისევ ამ დიდ ფერად ზღვასთან
მეშინია როცა ვდგავარ სიმარტოვის ზღვართან
სიგარეტის ბოლებაც ღერი ღერზე მიწევს
ტალღები კი საომრად ჩემსკენ მოიწევს

მე ვიხსენებ შენს მშვენიერ ტანს
შენი ამბორი შემერგება ხანს
შენი ტუჩების ბაგე
ეს რა განსაცდელი მარგე

შენი თვალების ფერი ჩემს ოცნებას ხატავს
მაგრამ ჩემი სიტყვები შენთვის არაფერს სახავს
მე დავრჩები მარტო გაუყვები ქუჩებს
იმედია ბოლი დამავიწყებს შენს ლამაზ ტუჩებს

wvimda qalaqis quchebshi
წვიმდა ქალაქის ქუჩებში...
მშვიდად მოაბიჯებდნენ წვიმის წვეთები,
კაცი ქალს კოცნის ნაზად ტუჩებში...
უცებ დაღამდა გაქრა წუთები,
თვალთ მიბნელდება ვერ ვხვდები რა მჭირს,
ვგრძნობ, რომ ვეცემი დაბლა ვეშვები,
ძალა მეცლება მივიწევ ძირს...
წვიმის წვეთები სახეზე მეცემა,
ჩამომირეცხა თვალებზე ცრემლი,
ტირილი მინდა არ მაცდის წვიმა,
ვდგები თანდათან ძალა მეძლევა...
ვხედავ, რომ ჩემსკენ ვიღაცა მოდის,
მოდის და მოაქვს პატარა ტანი...
მან მიღალატა არ ვიცი როდის,
მე მაინც მიყვარს ის ნაზი ქალი.

sul yvelas gemshvidobebit
ძალა მეცლება ვსუსტდები განვიცდი ძლიერ ტკივილებს,
თვალთ მიბნელდება ვერ ვხვდები, რატომ მიძღვნიან გვირილებს,
ნუთუ მოვკვდები და დავაკლდები ამ ტკბილი ხალხის თვალებს,
ვუსმენ სევდით აღსავსე შავებში ჩაცმულ ქალებს.

დედა შევნიშნე განიცდიდა, ტირილს მოსთქვამდა ოხვრით გოდებით,
მწუხარემ ჩემსკენ წამოიწია და მომეფერა თბილი ხელებით,
ვიცი არასდროს დამივიწყებთ, რომ მუდამ გემახსოვრებით,
ყველანი ძლიერ მიყვარხართ სულ ყველას გემშვიდობებით.

usiyvarulod ar arsebobs samyaro didi
უსიყვარულოდ არ არსებობს სამყარო დიდი,
ის ჩვენი მეგზურია ცხოვრების გიდი,
როცა ვერ ხედავ თუ როგორ მიდის,
მაშინ იძირება მდინარედ ხიდიც.

უსიყვარულოდ ვერ ვხედავთ ფერებს,
იგი მუნჯურად გამოსცემს ბგერებს,
როცა გავცდებით გადავალთ ხმელეთს,
მაშინ ემსგავსება ცხოვრებაც ბნელეთს.

უსიყვარულოდ ცად ვარსკვლავნი წყდებიან,
მხურვალე უდაბნოში კი ჭაობები ღვივიან,
როცა ბოროტებისთვის შორი გზიდან ვივლიან,
მაშინ ქრება სიცოცხლე რაც დღემდე გაგვივლია.