სიმართლე რომ ვთქვა, მსოფლიოში მხოლოდ ერთადერთი ქრისტიანი იყო და ისიც ჯვარზე გააკრეს.

სამოთხეში ყველა საინტერესო ადამიანი იკარგება.

ერიდე მონსტრებთან ბრძოლას, რადგან შეიძლება ერთ-ერთი მათგანი გახდე.

როცა ჩაიხედები უფსკრულში, უკვე უფსკრული იწყებს შენზე თვალთვალს.

რა არის სიყვარული,თუ არა გაგება და ბედნიერება იმისა, რომ მეორე ადამიანი ცხოვრობს, მოქმედებს და განიცდის ჩვენგან განსხვავებულად.

სიყვარულს ერთმანეთის ცქერის სიამე ბადებს, ერთმანეთი ნახვის ჟინი კვებავს
და განშორების აუტანლობა ამყარებს.

სიყვარული უკანმოუხედავად თავგანწირვას ნიშნავს, მთლიანად თავის გაღებას
იმის იმედით, რომ შენი სიყვარული იმ მეორეშიც სიყვარულს დაბადებს. სიყვარული
რწმენის გამოვლინებაა, და მცირედ მორწმუნენი ვერც დიდ სიყვარულს დაიტევენ.

სიყვარული ქოლგის ქვეშ ერთად შეფარების სურვილია - მას მერეც რაც წვიმა კარგა ხნის გადავლილია.

თუკი არ გახსოვს – ერთხელ მაინც სიყვარულმა როგორ აგრია

და აგამჩატა ასე გამოდის,შეყვარებულიც არა ყოფილხარ.

ყოველ სიყვარულს ერთი ბოლო სიყვარულისკენ მივყავართ: მოჩვენებითი გარსისაგან
საბოლოო გათავისუფლებისაკენ- ჭეშმარიტი თანახვედრისაკენ… ეს მუდამ ისეთი სასწაული
გახლავთ მნიშვნელობაცაღარა აქვს- პირველი ქორწინებისას ხდება ასე თუ შემოდგომისას,
სიჭაბუკეში თუ შუახანობაში. სწორედ ესაა ჭეშმარიტი შეხვედრაცა და ქორწინებაც.