* * *
მერაბ სალუქვაძე – სადღეგრძელო
– სადღეგრძელო
"იმ გათენებულ დღეს გაუმარჯოს საქართველოში, სადაც სიბნელე სინათლეზე მეტად სჭარბობს და ხვალინდელს უკეთესს ელოდება
"იმ გათენებულ დღეს გაუმარჯოს საქართველოში, სადაც სიბნელე სინათლეზე მეტად სჭარბობს და ხვალინდელს უკეთესს ელოდება
მერაბ სალუქვაძე – მინდა ღრუბლებში აფრენა
– მინდა ღრუბლებში აფრენა
– მე მინდა აფრენა ზემოდ, სადაც რატომღაც არასოდეს მეპატიჟებიან..
– მე მინდა გაფრენა მეცხრე ცაზე ლაჟვარდოვან ღრუბლებში, სადაც ვიღაც უცხო მეგზური შემომხვდება და შორეულ გზას მიმასწავლის.. სადაც მეტი სითბოა, ყურადღებაა, თუმცა რაც შეიძლება მინდა მეტი სიშორე ადამიანებისგან..
– მე მინდა აფრენა ზემოდ, სადაც რატომღაც არასოდეს მეპატიჟებიან..
– მე მინდა გაფრენა მეცხრე ცაზე ლაჟვარდოვან ღრუბლებში, სადაც ვიღაც უცხო მეგზური შემომხვდება და შორეულ გზას მიმასწავლის.. სადაც მეტი სითბოა, ყურადღებაა, თუმცა რაც შეიძლება მინდა მეტი სიშორე ადამიანებისგან..
მერაბ სალუქვაძე – დაკარგული ახალგაზრდობა
– დაკარგული ახალგაზრდობა –
"როგორც გაზაფხულის წვიმა, როგორც შემოდგომის ქარი, ისე გამიფრინდა ახალგაზრდობა!..
–– ეჰ, რამდენი ტკბილი დღე მახსოვს, რამდენი მოგონება მრჩება ყოველი, როგორ მიხაროდა როცა ვარდი მიყვაოდა პირზე..
"როგორც გაზაფხულის წვიმა, როგორც შემოდგომის ქარი, ისე გამიფრინდა ახალგაზრდობა!..
–– ეჰ, რამდენი ტკბილი დღე მახსოვს, რამდენი მოგონება მრჩება ყოველი, როგორ მიხაროდა როცა ვარდი მიყვაოდა პირზე..
მერაბ სალუქვაძე –
"როდესაც ვუთხარი რომ, მე მივდივარ საბოლაოდ გტოვებ მეთქი. მან აცრემლებულმა შემომხედა და მითხრა, შენ ნუ ინერვიულებ, მე მაინც გიპოვი სადაც არ უნდა წახვიდეო"..
ნუნუ ქადაგიძე - მეღორე
მეღორე ვარ და მიხარია. რა გიხარიაო, იკითხავთ. მაგასაც გეტყვით, ნუ ამაჩქარებთ, თორემ სათქმელი დამებნევა და ვეღარაფერს გაგაგებინებთ. დავიწყოთ იქიდან, რომ მეღორეობა ძველთაგანვე საპატიო და შემოსავლიანი საქმიანობა იყო. არაფერს ვაჭარბებ, როცა ამას ვამბობ, თუნდაც ევმაიოსი გაიხსენეთ, ყველასათვის კარგად ნაცნობი ლეგენდარული გმირი, თვით ჰომეროსის კალმით ნაქები. იქნებ ვინმე სულ სხვა აზრისაა ამ საკითხზე, გულზე დიდად არ ეხატება ღორის ღორული დინგი, და საერთოდ მისი ღორული ბუნება.
nunu qadagidze kadagidze megore proza
ნუნუ ქადაგიძე - მერიტი
მერიტიმ ვერცხლი არჩია ოქროს; ქედმაღალია ოქრო, მეტისმეტად ხმამღლა ამჟღავნებს თავის თავს, მზეს ეჯიბრება ბრწყინვალებით, ზეციურ მკვიდრთა სამყოფელს მოკრძალებით არ გაუღებს კარებსო, - ფიქრობდა.
სწორი გამოდგა არჩევანი. ვერცხლი როგორღაც თავისებურად იხვევდა გულში ცის სილურჯეს, თავის სიფერმკთალეში აზავებდა. მერიტის ეგონა, ცის თაღზე დავაბიჯებო, როცა პირველად დაადგა ფეხი წმინდა ვერცხლის ძერწილ იატაკზე. შემდგომშიც აღარასოდეს განელებია ეს განცდა.
სწორი გამოდგა არჩევანი. ვერცხლი როგორღაც თავისებურად იხვევდა გულში ცის სილურჯეს, თავის სიფერმკთალეში აზავებდა. მერიტის ეგონა, ცის თაღზე დავაბიჯებო, როცა პირველად დაადგა ფეხი წმინდა ვერცხლის ძერწილ იატაკზე. შემდგომშიც აღარასოდეს განელებია ეს განცდა.
მოგესალმებით!