წუხელ შორი გზიდან სახლში ვბრუნდებოდი,
ვაგლახ, ათასგვარი ფიქრით თავს ვერ ვიცავ,
არავინ მელოდა, არსად არ ვჩქარობდი,
ძალზედ დაღლილი და სევდით სავსე ვიყავ...
რაღაც მაწუხებდა, რაღაცას ვდარდობდი...
თითქოს ჩემს ცხოვრებას რაღაც აზრი აკლდა...
ჩემზე მეუფობდა, ვერა ვმძლავრობდი,
იმ შინაგან ხმას, მე რომ თან მახლდა...