მეფეთ მეფეო...
საქართველოსთვის მებრძოლო ლომო,
მეფეთ მეფეო,რწმენავ დიდების,
იმ საუკუნეს,იმ მატეანეს,
ჰქვია ეპოქა მარად იმედის.
ბუმბერაზ მხრებზე დაიდგი ბედი,
ქართველი კაცის დუხჭირ ცხოვრების,
ნიკოფსიითგან დარუბანდამდე,
გაძლიერება შეძელი ერის.
არ დაანებე მტერს საქართველო,
ღამეებს ტეხდი მოდგმის ამაგში,
არცერთ ბრძოლაში გაუმარჯვებლად,
არ ჩაგიგია ხმალი ქარქაშში.
და,ამხედრებულს მხედარს ბრძოლაშიც,
არ გაგიშვია ხელიდან წიგნი,
როცა გხედავდნენ ხელში პერგასით,
სულ სხვანაირად ხდებოდი მშვიდი.
შენს დანაბარებს გელათის მიწა,
ინახავს,როგორც ხატებას გმირის,
შენს საფლავს დადგმულ ქართველთა ფეხში,
უხილვად,თითქოს ძარღვებიც სტირის.