ეზო სავსე არის ჭორიკნებით,
ისმის ჩურჩული და ქილიკები,
ახლა ფერუმარილს მოვიცხებდი,
გუშინ სახიდან,რომ ვიცილებდი.
ვნატრობ,იქნებ სადმე დამინახოს,
თუმცა,მხოლოდ სარკეს ვეპრანჭები,
უკვე აღარ ვიცი, ვის ვანახო,
მზისგან დაბრაწული ეს ღაწვები.
ქარში ისევ კენტად დავნანაობ,
ქარმა დამიკოცნა ალუბლები,
ნეტავ განმეორდეს,ახლა ვნანობ,
ადრე სიზმრებში,რომ მაწუხებდი.
ცდილობ სიყვარულს, რომ დაემალო,
მიტომ მერამდენედ გამებუტე,
მე კი დაუსწრებლად,აღარც მახსოვს,
გულში მერამდენედ ჩაგიხუტე.
Loading...
მოგესალმებით!