მე ჩავიკეტე, ჩემს სამყაროში შებინდებისას,
და უკვე ვხედავ აღარამაქვს გამოსავალი
ტანჯვამ და შფოთვამ, ჩემს ტკივილში ისე ამრია,
გული გამიპო და დამტოვა შეუპოვარი.
ვზივარ და ვფიქრობ, ნუთუ ეს ჩემი ხვედრია,
გზად მომივლინა ღმერთმა ეს განსაცდელი
მე კი ცხოვრებამ, უნათობამ ზურგი მაქცია,
ასე დამტოვა ჩემს ფიქრებთან ჩაფიქრებული.
რა ვქნა ასეთი, სევდიანი გავჩნდი ამ ქვეყნად,
უკან დავტოვე მთელი ბავშვობა და სილამაზე,
ხანდახან ჩემში დავფიქრდები ასე ცრემლებად
ღირდა კი მოსვლა ჩემისთანას, ამ ქვეყანაზე.
მთელი ცხოვრება განვლვე სიკეთით კაცურ–კაცობით,
ცუდი ამქვეყნად არაფერი ჩამიდენია
ხანდახან როცა, თვალს გადავავლებ წარსულ ცხოვრებას,
ვიტყვი ეეჰ, აქ რა მინდოდა რა დამრჩენია.
15.09.2014
მერაბ სალუქვაძე
და უკვე ვხედავ აღარამაქვს გამოსავალი
ტანჯვამ და შფოთვამ, ჩემს ტკივილში ისე ამრია,
გული გამიპო და დამტოვა შეუპოვარი.
ვზივარ და ვფიქრობ, ნუთუ ეს ჩემი ხვედრია,
გზად მომივლინა ღმერთმა ეს განსაცდელი
მე კი ცხოვრებამ, უნათობამ ზურგი მაქცია,
ასე დამტოვა ჩემს ფიქრებთან ჩაფიქრებული.
რა ვქნა ასეთი, სევდიანი გავჩნდი ამ ქვეყნად,
უკან დავტოვე მთელი ბავშვობა და სილამაზე,
ხანდახან ჩემში დავფიქრდები ასე ცრემლებად
ღირდა კი მოსვლა ჩემისთანას, ამ ქვეყანაზე.
მთელი ცხოვრება განვლვე სიკეთით კაცურ–კაცობით,
ცუდი ამქვეყნად არაფერი ჩამიდენია
ხანდახან როცა, თვალს გადავავლებ წარსულ ცხოვრებას,
ვიტყვი ეეჰ, აქ რა მინდოდა რა დამრჩენია.
15.09.2014
მერაბ სალუქვაძე
მოგესალმებით!