ნოდარ დუმბაძე - ღამე მტკვრის პირას

nodar dumbadze game mtkvris piras dumbadze nodar sabavshvo leqsi leqsebi bavshvebistvis leqsebi patarebistvis
ცის მკერდზე ღრუბელმა ტაძარი აღმართა,
შიგ მთვარე შებრძანდა ვარსკვლავთა ამალით.
დღეს თბილისს მგზავრივით გზად შემოაღამდა
და მტკვართან ამუხლა მერანი ფრთამალი.
თბილისმა ნაბადი მტკვრის პირას გაშალა
და მტკვარი, ვით ძიძა, უმღერის ძილისპირს,
"დავითმა არაბი ემირი დალაშქრა,
ცხრაასი წლის წინათ აიღო თბილისი".
ღამე კი ნაომარ ზღვასავით მშვიდია,
მტკვრის ღურღუს ქაფიანს თბილისი ჩაჰყურებს,
შიგ მთვარის მთრთოლავი აჩრდილი ჰკიდია,
ვით აღმოსავლელი ქალღმერთის საყურე.
"ცა ფრთებს იკეცავდა, ვით ორბი დაჭრილი,
ქრებოდა ნათელი ქართული დილის მზის,
კვდებოდა, ვით იგი, ხოხობი ფრთაჭრელი,
დავითს რომ არ ეხსნა მტრისაგან თბილისი",
მთვარე კი, მოხრილი გორგასლის შვილდივით,
დაჰყურებს თბილისს და ღიმილში თეთრდება,
თბილისი ამხედრდა, მერანი ჭიხვინით
შლის ფაფარს, ოქროსფერს. მტკვრის პირას თენდება.
თენდება - მეც მტკვართან ვბაასობ დილამდის,
თბილისო, მე შენთან ხომ მგზავრად მივლია,
თენდება - შეხედე, ეს მთვარე პირბადრი
ცის გახსნილ პერანგზე ბადახშის ღილია.
გათენდა - ღრუბლების ტაძარი დაიმსხვრა
მზემ სხივთა ღიმილი რა უხვად დასთოვა,
ღამემ კი გუდა და ნაბადი აიკრა
და მაჰმადხანივით თბილისი დასტოვა