ძალიან უყვარდა მზეონას ზღაპრები, ისე არ დაიძინებდა, სანამ ბებია ზღაპარს არ უამბობდა. ბოლო დროს უკვე ერთ ზღაპარსაც აღარ სჯერდებოდა, ორი ან სამი უნდა მოეყოლა ბებიას. ჰოდა, გამოელია ბებიას ზღაპრები. დაიწყებდა თუ არა მოყოლას, მზეონა მაშინვე შეაჩერებდა ხოლმე.
- ეს ხომ გუშინ საღამოს მომიყევი.

კუდიანი ვარსკვლავი

- ყური მოვკარი, კუდიანმა ვარსკვლავმა უნდა ჩამოგვიქროლოს, - თქვა ვენერამ თავისი ნაზი, ნებიერად მოღუღუნე ხმით, - ერთ დროს მარსს ჭკუაზე რომ შლიდა.

- ეგ რომელი კუდიანი ვარსკვლავია. რა ჰქვია? საიდან მოჰქრის? - დაინტერესდა სიზუსტის დიდი მოყვარული მერკური.

პატარა ლურჯი ტალღა

პატარა, ლურჯი ტალღა ისეთი ანცი და მოუსვენარი იყო, წამითაც არ შეეძლო მშვიდად ყოფნა. როდესაც დიდ, მრისხანე ზვირთებს გულის ძილით ეძინათ სადღაც სიღრმეში მიმალულებს, ზღვის მოსარკული ზედაპირი ხან აქ, ხან იქ ამოიბურცებოდა ხოლმე. ეს პატარა, ლურჯი ტალღა იყო. თევზივით შეჰკრავდა კამარას ჰაერში და იქვე ჩაყვინთავდა კვლავ ახალი ნახტომისათვის გამზადებული.

ერთხელ მივწვდი და ვაკოცე
თვალგაოცებულ მთოვარეს,
არცა ცდილობდა გასხლტომას,
ჩემს მკლავზე უხმოდ მკრთომარე.

დიდი ხნის წინათ დედამიწას ორი მზე დაჰნათოდა.

მზეები რიგრიგობით სუფევდნენ ცაზე, რათა დედამიწას არასოდეს მოჰკლებოდა მათი ნათელი. ჩავიდოდა თუ არა ერთი, მაშინვე მეორე ამოდიოდა.

ამიტომ დედამიწაზე არასოდეს ღამდებოდა.

შენი შემოდგომა მინდა
ტვირთი ავწიე და მივალ...
გრამი არ მიჭირავს ხელში,
ცოტა დავმძიმდი და მტკივა...