მე მიყვარს,როცა არ ქრის ქარი,
როცა ლაჟვარდი დღეა წყნარი.
მე მიყვარს,როცა არის ქალი
და მასთან წყნარი საუბარი.
მე მიყვარს ,როცა ვარ სათუთი,
მიყვარს სიმშვიდე,მიყვარს ფიქრი.
არ ავღელდები ერთი წუთით
არც დაუხარჯავ ვნებებს ვითვლი.
მე მიყვარს მარტო ხეტიალი,
მე მიყვარს მარტო გდებ ქვეყნად,
როცა ჩვენ შორის ზღვები არის,
და მაინც ვიცი–მოვალ შენთან.
შენ გიყვარს შავი როიალი,
ნოტის ფურცლები,კლავიშები...
მე მიყვარს მზეზე ბორიალი
სანამ ნისლებში ჩავიშლები.
ზაზა თვარაძე
Loading...
მოგესალმებით!