ანა: დღეს ჩვენი შეხვედრის 1 წლის თავია... მე ისევ მიყვარს... მაგრამ არ ვიცი მას თუ ახსოვს ეს თარიღი... ამ დღეს ხო პირველად შევხედე მის ლამაზ ცისფერ თვალებში? ამ დღეს ხო პირველად ვიგრძენი ის, რაც ამ ერთი წლის მანძილზე მაწუხებდა? არ ვიცი შეიძლება მას აღარ ვუყვარვარ, მაგრამ რა ვქნა თავს ვერ ვერევი მინდა მივიდე მასთან ყურში ჩავჩურჩულო და ვუთხრა, რომ კიდევ მიყვარს და...
დათა: და რა?
ანა: დაა... და... არაფერი რატო მოხვედი?
დათა: უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა...
ანა: ჩემი? კი მაგრამ... ჩვენ ხომ ერთად აღარ ვართ?
დათა: შეიძლება ერთად აღარ ვართ მარა შენ ყოველთვის ჩემთან იყავი
ანა: ყოველთვის?
დათა: კი ყოველთვის... მაშინაც როცა გეძინა... მაშინაც როცა შენ სხვას ხვდებოდი. და სართოდ მე ყოველთვის შენთან ვიყავი...
ანა: ახლა რატომ მოხვედი?
დატა: იმიტომ რომ ყურში ჩაგჩურჩულო და გითხრა მიყვარხარ...
ანა: გიყვარვარ?
დათა: კი მიყვარხარ
ანა: გეყვარები?
დატა: მაშინაც კი როცა ამ ქვეყანაზე აღარ ვიქნები, მაინც შენი ერთგული ვიქნები..
ანა: არ მატყუებ?
დატა: სიყვარული არ მომცემს ამის საშვალებას..
ანა: ესეიგი მართლა გიყვარვარ?
დათა: ხო გითხარი ჩემთავზე მეტადაც კი..
ანა: კი მაგრამ შენ ხომ სხვა გიკვარს?
დათა: მე შენში ვარ შეყვარებული
ანა: მე მითხრეს რომ სხვას ეტრფისო...
დათა: მეც იგივე მითხრეს ალბათ ჩვენი სამუდამოდ დაშორება უნდოდათ,მაგრამ მე შენ არასოდეს დაგკარგავ რადგან შენ ჩემი სიცოცხლე ხარ და თუ შენ დაგკარგავ მე ჩემ თავსაც დავკარგავ რომელშიც სახლობ შენ..
... იდგნენ ასე რამოდენიმე წუთი... ვერც ერთი ეუბნებოდა რამეს ვერც მეორე... ბოლოს მივიდა დათა მასთან ჩაეხუტა და უთხრა თუ როგორ ძალიან უყვარს ანანო.. მანაც იგივე გააკეთაა.. მაგრამ ამ დროს შემოვიდა ანანოს მამა,რომელსაც თურმე ეჯავრებოდა დათა.. და რო დაინახა როგორ კოცნიდა მის ქალიშვილს გაგიჯდა.. და დათას თოფი ესროლა... საბრალო კაცი საავადმყოფოში წაიყვანეს, მაგრამ ექიმებმა უთხრეს ანანოს რომ იგი სიცოცხლეს ვეღარ შეძლებდა... ამის გაგონებაზე ანანო ატირდა... და გადაწყვიტა დათა ბოლოჯერ ენახა...
ანა: დათა... დათაა.... გეხვეწები....
დათა: რას მეხვეწები?
ანა: არ წახვიდე დათა... არ დამტოვოო...
ამის შემდეგ ანანო ატირდა და დათას ჩაეხუტა... ამ ყველაფრის შემდეგ მიხვდა დათა რო ცუდათ ქონდა საქმე და მისი გადარჩენა შეუძლებელი იქნებოდა.... და ანანოს უთხრა..
დათა: კიდევ გიყვარვარ?
ანა: კი..მიყვარხარ.. და ისე მჭირდები როგორც პატარა ბავშვს ჭირდება დედის სითბო.. ისე მინდიხარ როგორც ღმერთს კეთილი ხალხი....
დათა: აბა რატომ ტირიხარ?
ანა: არ მინდა რო დამტოვო მარტო...
დათა: გაიხსენე რა გითხარი ამ დღეს როცა პირველად ვნახე შენი ლამაზი თვალები...მაშინ გითხარი რო არასოდეს დაგტოვებდი და მუდამ შენთან ვიქნებოდი.. მკვდარიც და ცოცხალიც... ახლაც იგივეს გაგიმეორებ და გეტყვი რომ მიყვარხარ.... იმდენად მიყვარხარ რომ ახლა ჩემთვის მნიშვნელობა აღარ აქვს აქ ვიწვები თუ მიწაში სადაც ათასი რაღაც მგლეჯს და მაწამებს....ახლა მთავარია შენც გიყვარვარ და მე მზად ვარ ყველაფრისთვის...
ამ დროს კი დათამ თვალები დახუჭა და მისი სული ღმერთს მიაბარა...ხოლო მისი ხორცი ქვვეწარმავლებს დაუტოვა...
ანა: დათა.. დათააა... დათააააააა....
ჩაეხუტა ანანო დათას და სანამ ექიმებმა არ გააშვებინეს ხელი იქამდე მის ერთადერთ სიყვარულთან იყო ჩახუტებული....
ყველა ტიროდა დათას გასვენებაზე... დიდი თუ პატარა... მოხუცი თუ ახალგაზრდა... ანანოც გულწასული ეგდო ძირს და ხმამაღლა ტიროდა და შესთხოვდა ღმერთს ისიც მასთან წაეყვანა... მამამისი დაიჭირეს... გავიდა დროო... ყველას დაავიწყდა დათა... მის საფლავზე იები ამოსულიყო... იები რომლებიც პირველად აჩუქა დათამ ანანოს... ყველამ დაივიწყა საბრალო კაცი.. მხოლოდ ანანოს ახსოვდა დათა და ყოველ დილა მიდიოდა მასთან მის ამბებს უყვებოდა საფლავს უსუფთავებდა და ხმამაღლა ტიროდა და შესთხოვდა ღმერთს მასთან წაეყვანა....
ჩემი პირველი ჩანახატი...
|
|
|
Loading...
მოგესალმებით!