ერთხელ იაპონელმა მოწაფემ მასწვლებელს ჰკითხა:

– როგორ ვისწავლო ადამიანის გამოცნობა, ვის ვენდო ან ვის ვერიდო?

– ჯერ იმას გეტყვი, ვის უნდა ერიდო. ერიდე ადამიანს, ვინც ზედმეტად თავმდაბალი ჩანს და გადამეტებული პატივისცემით გეპყრობა, თავს შენს მორჩილად ასაღებს. ვინც თაყვანს გცემს, გეხვევა და გეუბნება, რომ შენს განკარგულებაშია – მათ ნუ ენდობი.

– რატომ?

– იმიტომ, რომ ის პირველი გაგყიდის.

– აბა, ვის ვენდო?

– ენდე მათ, ვინც უბრალო და უშუალოა, ვინც ყოველთვის სიმართლეს გეუბნება, რაც არ უნდა მწარე იყოს იგი. ეს ადამიანები პირველები მოირბენენ გაჭირვებაში შენს დასახმარებლად. ნამდვილი პატივისცემა და თავმდაბლობა შეუმჩნეველია. ამიტომ არის ძნელი ასეთი ადამიანების პოვნა. სამაგიეროდ, როცა მათ შეხვდები, დარწმუნებული იყავი, რომ არასოდეს გიღალატებენ.

ერთხელ აკაკი წერეთელს ჯიბგირი მიეპარა და ჩუმად ხელი ჩაუყო ჯიბეში, სადაც ნაწერი ქაღალდების მეტი არა იყო რა. პოლიციელმა შენიშნა და შეიპყრო ჯიბგირი. როცა მწერალმა დამფრთხალი და შეშინებული ახალგაზრდა ქურდი დაინახა, შეეცოდა, მიუბრუნდა და სიცილით უთხრა:

" შე კაცო, აკი ერთხელაც გითხარი, მაგას ნუ შვრები მეთქი! რად იცი ხოლმე ჩემს ჯიბეში ხელის ჩაყოფა? ხელნაწერი რომ არ წაიკითხო, არ იქნება? როცა დაიბეჭდება, მაშინაც მოესწრები სხვებთან ერთად წაკითხვასაო!" პოლიციელმა იფიქრა, ალბათ ნაცნობები არიანო, ჯიბგირს ბოდიში მოუხადა და გაუშვა.

რამდენიმე წლის შემდეგ, პოეტს წერილი მიუვიდა, სადაც ეწერა: "დიდი ხანია, რაც კი რამ დაბეჭდილა თქვენი და იბეჭდება, ყველაფერს ვკითხულობ, თქვენ რომ პირველად გნახეთ, იმ დღიდანვე ხელი ავიღე ჩემს პირვანდელ ხელობაზე, შევისწავლე წიგნების აკინძვა და თუ ინებებთ, თქვენ ამას ნახევარ ფასში გაგიკეთებთ"- ო. 

ერთხელ ერთმა ჭკვიანმა პროფესორმა, უნივერსიტეტში ერთ-ერთ სტუდენტს დაუსვა შეკითხვა:

პროფესორი: -ღმერთი კარგია?

სტუდენტი: -კი.

პროფესორი:-ეშმაკი კარგია?

სტუდენტი: -არა.

პროფესორი: -მართალია. მითხარი ერთი შვილო, არსებობს თუ არა დედამიწაზე ბოროტება?

სტუდენტი:-კი.

პროფესორი:-ბოროტება ყველგანაა, ხომ მართალია? ყველაფერი ღმერთმა შექმნა, მეთანხმები?

სტუდენტი:-კი.

პროფესორი: -ესეიგი ვინ შექმნა ბოროტება?

სტუდენტი: ……

პროფესორი: -ჩვენს პლანეტაზე არის გაჭირვება, ავადმყოფობა, ბოროტება, ხომ მართალია?

სტუდენტი: -კი, ბატონო.

პროფესორი: -ვინ შექმნა ეს ყველაფერი?

სტუდენტი: …..

პროფესორი: -მეცნიერება გვიმტკიცებს, რომ ადამიანს აქვს 5 გრძნობა სამყაროს აღსაქმელად. მითხარი შვილო გინახავს ღმერთი?

სტუდენტი: -არა.

პროფესორი: -გვითხარი, ღმერთის ხმა გაგიგია?

სტუდენტი: -არა ბატონო.

პროფესორი: -შეხებიხარ ოდესმე ღმერთს?გემო გაგისინჯავს?

სტუდენტი: – სამწუხაროდ არა ბატონო.

პროფესორი: – ამ ყველაფრის მიუხედავად გჯერა ღმერთის?

სტუდენტი: – კი.

პროფესორი: – ამ ყველაფრისგან გამომდინარე მეცნიერება გვეუბნება, რომ ღმერთი არ არსებობს. შეგიძლია შვილო ამის საწინააღმდეგო თქვა რამე?

სტუდენტი: – არა ბატონო. მე მხოლოდ რწმენა გამაჩნია.

პროფესორი: – ზუსტადაც. რწმენა - ეს მთავარი პრობლემაა მეცნიერებისათვის.

სტუდენტი: -პროფესორო, სიცივე არსებობს?

პროფესორი: – რა შეკითხვაა? რა თქმა უნდა არსებობს. შენ არასდროს შეგცივებია?

(აუდიტორიაში მყოფ სტუდენტებს, ახალგაზრდის შეკითხვაზე ჩაეცინათ)

სტუდენტი: – სინამდვილეში ბატონო, სიცივე არ არსებობს. ფიზიკის კანონის თანახმად, ჩვენ ვთვლით სიცივედ იმას, რაც გამოწვეულია სითბოს არყოფნით. ჩვენ შევქმენით ეს სიტყვა იმის გამოსახატავად, რასაც ვგრძნობთ სითბოს არყოფნით.

(აუდიტორიაში სიჩუმე ჩამოვარდა)

სტუდენტი: -პროფესორო, სიბნელე არსებობს?

პროფესორი: -რა თქმა უნდა არსებობს, მაშ რა არის ღამე თუ არა სიბნელე.

სტუდენტი: – თქვენ კვლავ ცდებით ბატონო.სიბნელე არ არსებობს. სიბნელე სინამდვილეში ეს არის სინათლის არყოფნა. ჩვენ შეგვიძლია შევისწავლოთ სინათლე, სიბნელე კი ვერა. ჩვენ შეგვიძლია გამოვიყენოთ ნიუტონის პრიზმა და თეთრი სინათლისგან მივიღოთ სხვადასხვა ფერის სინაათლეები, გავზომოთ თითოეული სინათლის ფერის ტალღის სიგრძე. სიბნელეს ვერ გავზომავთ, პატარა სხივსაც კი შეუძლია შეაღწიოს ბნელ სივრცეში და გაანათოს ის. როგორ შეგიძლიათ განსაზღვროთ რამდენად ბნელია ნებისმიერი სივრცე? სიბნელე ეს არის ის სიტყვა, რომელსაც ვიყენებთ იმ მოვლენის გამოსახატავად, რაც გამოწვეულია სინათლის არყოფნით. ახლა კი მითხარით ბატონო, სიკვდილი არსებობს?

პროფესორი: -რა თქმა უნდა. არის სიცოცხლე და მისი მეორე მხარე - სიკვდილი.

სტუდენტი: -ამჯერადაც ცდებით ბატონო. სიკვდილი, სიცოცხლის მეორე მხარე არაა, ეს მისი არყოფნაა. თქვენ სამეცნიერო თეორიებს სერიოზული ბზარი უჩნდება ბატონო.

პროფესორი: -საითკენ მიგყავს საუბარი ახალგაზრდავ?

სტუდენტი: -პროფესორო, თქვენ გვასწავლით, რომ მაიმუნების შთამომავლები ვართ. საკუთარი თვალებით აკვირდებოდით ევოლუციას?

(პროფესორმა ღიმილით თავი გააქნია და მიხვდა, თუ საითკენ მიდის საუბარი)

სტუდენტი: -არავის არ უნახავს ეს პროცესი, ესეიგი თქვენ მოძღვარი უფრო ხართ, ვიდრე მეცნიერი.

(აუდიტორიაში სიცილი ატყდა)

სტუდენტი: -ეხლა კი მითხარით, აუდიტორიაში არის ისეთი ვინმე ვისაც პროფესორის ტვინი უნახავს? გაუგონია? შეხებია? უყნოსია?

(სტუდენტებმა გააგრძელეს სიცილი)

სტუდენტი: -როგორც ჩანს არავინ. აქედან გამომდინარე, სამეცნიერო თეორიებზე დაყრდნობით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ პროფესორს ტვინი არ აქვს. თქვენდამი დიდი პატივისცემის მიუხედავად პროფესორო, როგორ შეგვიძლია დავიჯეროთ ლექციაზე ნათქვამი თქვენი თითოეული სიტყვა?

პროფესორი: -ვფიქრობ თქვენ მხოლოდ უნდა დამერწმუნოთ.

სტუდენტი: -სწორედაც. ღმერთსა და ადამიანს შორის არის ერთადერთი კავშირი – “რწმენა”.

პროფესორი დაჯდა.

ამ სტუდენტს აინშტაინი ერქვა. 

როდესაც არწივი აღწევს 40 წელს მისი ბრჭყალები საკმაოდ გრძელი და დრეკადი ხდება და ის ამით ვერ ახერხებს ნადავლის დაჭერას.

მისი ნისკარტიც გრძელი და მოღუნული ხდება და მათი მეშვეობით ვერ ახერხებს ჭამას.

მისი ფრთებიც საკმაოდ ხშირია და ფრენაც უჭირს...

ის არჩევანის წინაშე დგება... ან სიკვდილი ან აუცილებელი მტკივნეული ცვლილებები...!

ცვლილება კი 150 დღე გრძელდება.

ის მიფრინავს თავის ბუდეში რომელიც მთის მწვერვალზეა და იქ კლდეს ურტყამს თავის ნისკარტს მანამ სანამ არ მოვარდება ის...

მერე ელოდება ახლის ამოსვლას... ამ ახალი ნისკარტით ის იგლეჯს თავის ბრჭყალებს... მარე ახალი ბრჭყალებითა და ნისკარტით იგლეჯს ფრთებს და ელოდება ახლის ამოსვლას...

ამ ხუთთვიანი უმტკივნეულესი პროცესის მერე არწივი თავიდან იბადება და კიდევ 30 წელი ცხოვრობს...

ყვავი ყოფილა ერთადერთი ფრინველი, რომელიც ბედავს შეაჯდეს არწივს ზურგზე და ჩაავლოს კისერში ნისკარტი. 

არწივი არც კი ცდილობს ჩამოაგდოს, არც ებრძვის, არ ხარჯავს მასზე დროსა და ენერგიას. იგი აფრინდება და ადის სულ უფრო მაღლა და მაღლა, 

და რაც უფრო მაღლა ადის, მით ნაკლები ჰაერი რჩება ყვავს სასუნთქად, იგი თანდათან კარგავს გონებას და ვარდება ძირს. იგუდება უჟანგბადობით.

  პ.ს. -  როცა ადამიანი თავისი მაღალი მიზნისკენ მიდის, მან არ უნდა დაკარგოს დრო ვინმესთვის რამის მტკიცებაში. უნდა იაროს წინ და ზევით და ყველაფერი ზედმეტი თავისით ჩამოცილდება!

( ვერ  ამოვწურე არწივების თემა, უჭკვიანესები არიან ღმერთმანი   

/ მაია ჯანაშვილი /