ყელეთის ქედი — თრიალეთის ქედის განშტოება, მდინარეების მტკვრისა და ძამის წყალგამყოფი. ვრცელდება მტკვრის მარჯვენა მხარეზე. დასავლეთ ნაწილში აღმართულია მთა ბრაგუნა (1903 მეტრი), აღმოსავლეთში მთა ბატეთი (1349 მეტრი). აგებულია ეოცენური ვულკანოგენური დანალექებით, აგრეთვე ოლიგოცენური და ქვედამიოცენური თიხებითა და ქვიშაქვებით. დამახასიათებელია რელიეფის სტრუქტურული ეროზიული და მეწყრული ფორმები. შემოსილია მუხნარ-რცხილნარით, რომელიც ჩრდილოეთით იცვლება ტყისელემენტებიანი ჯაგეკლიანი სტეპით.

საწკეპელა — თრიალეთის ქედის ჩრდილო-აღმოსავლეთის განშტოება. მდინარე ვერის სათავესთან გამოყოფილი თრიალეთის ქედს და დიდგორის მთამდე (1274 მ) გრძელდება. აგებულია ზედაეოცენური თაბაშირისშემცველი თიხებით და ქვიშაქვებით. კალთები დანაწევრებულია მდინარეების მტკვრისა და დიღმისწყლის შენაკადებით. მთის ჩრდილოეთ-დასავლეთი კალთა შემოსილია შერეული ფართოფოთლოვანი ტყით.

საწერექოს ქედი — ქედი ასხის მასივის სამხრეთით. თანდათანობით მაღლდება ჩრდილო-აღმოსავლეთისაკენ (საშუალო სიმაღლე 2100 მ, მაქსიმალური — 2441 მ). აგებულია ცარცული კირქვებით, რის გამო მისი ბრტყელი თხემი და კალთები დაცხრილულია კარსტული ფორმებით, რომელთა შორის გაბატონებულია კარსტული ძაბრები (სასულეები). საწერექოს ქედი შემოსილია სუბალპური მდელოს ბალახმცენარეულობით

სათოვლის ქედი, თრიალეთის ქედის განშტოება - საწკეპლის ჩრდილო-აღმოსავლეთის გაგრძელება. იწყება მთა დიდგორიდან და მთავრდება ქ. მცხეთის მიდამოებში. აგებულია შუაეოცენური ანდეზიტური ტუფბრექჩიებით, ტუფ–ქვიშაქვებით, ქვისაქვებით, ოლიგოცენური თაბაშირის შემცველი თიხებითა და ქვიშაქვებით. კალთები ციცაბოა. შემოსილია ტყითა და მეორადი მდელოებით

ბებრის ციხე მდებარეობს ქალაქ მცხეთის ჩრდილო ნაწილში. მდინარე არაგვის, მარჯვენა სანაპიროს კლდისთავზე. მას უძველეს დროს ერქვა ბელტა. იგი ანტიკურ ხანაშია აგებული. ციხე_სიმაგრის საერთო ფართი დაახლოებით 1500 კვ.მ-ია შიდა ეზოსი კი 600 კვ-მეტრი.ოდესღაც ეს ციხე მცხეთის კარს კეტავდა არაგვის ხეობის მხრიდან. ეს ციხე მეტად ცომპლექტურად არის აგებული შემაღლებულ კონცხზე.

გორის ციხე დგას ქალაქის ცენტრში, კლდოვან ბორცვზე. სიმაგრის დასავლეთი ბოლო მონაკვეთი გრძელდებოდა დღეისათვის მისგან ასეული მეტრით დაშორებული მდინარეების მეჯუდისა და ლიახვის შესართავამდე. ჩრდილოეთ ფერდობზე შემორჩენილი ნანგრევები და არქეოლოგიური მონაცემები მოწმობს, რომ აქ ძვ. წ. აღ-ით Iათასწლეულის უკანასკნელ საუკუნეებში ძლიერი სიმაგრე, მის გარშემო კი მოსახლეობა ყოფილა. ციხის მიწისზედა მნიშვნელოვანი ნაწილი განვითარებულ ფეოდალურ ხანას განეკუთვნება, ნაწილი - XVII საუკუნის შუა ხანებს.