კოდორის ხეობა, ასევე ზემო აფხაზეთი — მდინარე კოდორის ხეობა აფხაზეთში, რომელიც დე ფაქტო გამყოფ ზოლს წარმოადგენს საქართველოს იურისდიქციის გარეთ მყოფი აფხაზეთის ავტონომიურ რესპუბლიკასა და დანარჩენ საქართველოს შორის. 1993 წლიდან 2008 წლის აგვისტომდე ხეობა აფხაზეთის ერთადერთი ნაწილი იყო, რომელსაც საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლება აკონტროლებდა.

თრუსოს ხეობა — მდინარე თერგის ხეობა კავკასიონის ჩრდილოეთ კალთაზე, კავკასიონის მთავარ წყალგამყოფ ქედსა და ხოხის ქედს შორის, უღელტეხილ თრუსოდან სოფელ კობამდე (სიგრძე 25 კმ).
ხეობის უდაბლესი ნაწილი 2000 მ-ზეა (სოფელ კობთან). თრუსოს ხეობა აგებულია ქვედა- და შუაიურული ფიქალ-ქვიშაქვების ძლიერ დანაოჭებული შრეებით, ზედაიურული კარბონატული წყებებით.

ყვირის ქედი — მდინარეების მაგანისა (ენგურის მარცხენა შენაკადი) და ინწრის (ჭანისწყლის მარჯვენა შენაკადი) სათავეების წყალგამყოფი. უმაღლესი მწვერვალია — ყვირა (2038 მ). ყვირის ქედი აგებულია ცარცული კირქვებით. ციცაბო კალთები დანაწევრებულია ღრმა კლდოვანი ხევ-ხეობებით. დამახასიათბელია კარნიზები და მრავალრიცხოვანი კარსტული ფორმები. სამხრეთ კალთაზე წიფლნარ-რცხილნარია, არის მუქწიწვიანებიც, ჩრდილოეთ კალთა შემოსილია ფართოფოთლოვანებით. მაღალ ნაწილში სუბალპური მდელოებია

ყუროს ქედი — კავკასიონის ჩრდილოეთ გამყოლი ქედის ერთ-ერთ შემადგენელი სუბმერიდიანული განშტოება. წარმოადგენს მდინარეების თერგისა და ხდის წყალგამყოფს. ყუროს ქედის უმაღლესი მწვერვალია ყუროსწვერი (4091 მ). მნიშვნელოვანია ასევე მწვერვალი შინო (3948 მ).
ყუროს ქედი აგებულია ქვედაიურული თიხაფიქლებით. დამახასიათებელია სუბალპური, ალპური და გლაციალურ-ნივალური ლანდშაფტები. ყუროს ქედის პირველი ტრავერსის მონაწილენი იყვნენ ლ. მარუაშვილი, შ. მაყაშვილი და ი. იუხინი (1931).

სვანებისწყლის ქედი — ლეჩხუმის ქედის სამხრეთ განშტოება, მდინარეების რიცეულისა და ჟრინევის (რიონის აუზი) წყალგამყოფი. მიემართება სამხრეთით და თავდება აღნიშნული მდინარეების შეერთების ადგილზე. ამავე მიმართულებით დაბლდება 3000 მ-იდან 1200 მ-მდე. აგებულია ზედალიასური ქვიშაქვებითა და თიხაფიქლებით.
თხელი მობრტყელებულია. სამხრეთ ნახევარი ტყეებით (წიფელი, ნაძვი) არის შემოსილი, 2000 მ ზევით სუბალპური და ალპური მდელოებია

სპეროზის ქედი — კახეთის კავკასიონის მთავარი ქედის სამხრეთ განშტოება. მდინარეების ალაზნისა და სამყურისწყლის წყალგამყოფი. უმაღლესი მწვერვალია ქოჩარა (3111 მ).
ქედი აგებულია ქვედაიურული ასპიდური თიხაფიქლებით, წვრილმარცვლოვანი ქვიშაქვებით, არკოზული ქვიშაქვების ლინზებით. კალთები ციცაბოა, დასერილია ვიწრო ხევებით. არის მყინვარული ფორმები. თხემური ზოლი შემოსილია ალპური და სუბალპური მდელოებით, კალთები — ძირითადად წიფლარით

qartlis qedi kavkasionis chrdiloeti gverditi qedi saqartvelos qedebi saqartvelos kutxeebi
ქართლის ქედი, ფშავის ქედი — ქედი დუშეთის, თიანეთისა და მცხეთის მუნიციპალიტეტებში, კავკასიონის სამხრეთი განშტოება. მდებარეობს ფშავის არაგვსა და იორს შორის. სიგრძე 100 კმ, სიმაღლე 3000 მ-მდე (ჩრდილოეთში). ძირითადად აგებულია ქვიშაქვის, მერგელის და ფიქალისაგან. ფერდობებზე წიფლის და მუხის ტყეებია, თხემზე - მთის მდელოები.

ქვაბების მთა — დაბალი ანტიკლინური სერი აღმოსავლეთ საქართველოში, ივრის ზეგნის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში. სიმაღლე 581 მ. აგებულია ნეოგენური ქანებით. შესწავლილია აქაური უხვი ნამარხი შუააღჩაგილური ფაუნა, რომელიც აფრიკის ფაუნას ენათესავება. სერის ფლატეებზე გამოქვაბულებია.
შუა საუკუნეებში მას თავდაცვისთვის იყენებდნენ.

ყელეთის ქედი — თრიალეთის ქედის განშტოება, მდინარეების მტკვრისა და ძამის წყალგამყოფი. ვრცელდება მტკვრის მარჯვენა მხარეზე. დასავლეთ ნაწილში აღმართულია მთა ბრაგუნა (1903 მეტრი), აღმოსავლეთში მთა ბატეთი (1349 მეტრი). აგებულია ეოცენური ვულკანოგენური დანალექებით, აგრეთვე ოლიგოცენური და ქვედამიოცენური თიხებითა და ქვიშაქვებით. დამახასიათებელია რელიეფის სტრუქტურული ეროზიული და მეწყრული ფორმები. შემოსილია მუხნარ-რცხილნარით, რომელიც ჩრდილოეთით იცვლება ტყისელემენტებიანი ჯაგეკლიანი სტეპით.

საწკეპელა — თრიალეთის ქედის ჩრდილო-აღმოსავლეთის განშტოება. მდინარე ვერის სათავესთან გამოყოფილი თრიალეთის ქედს და დიდგორის მთამდე (1274 მ) გრძელდება. აგებულია ზედაეოცენური თაბაშირისშემცველი თიხებით და ქვიშაქვებით. კალთები დანაწევრებულია მდინარეების მტკვრისა და დიღმისწყლის შენაკადებით. მთის ჩრდილოეთ-დასავლეთი კალთა შემოსილია შერეული ფართოფოთლოვანი ტყით.