უხეირო ხელოსანი, უხეირო ნაკეთებს უხეირო იარაღს დააბრალებსო.

უნიათო უნიათოს უნიათოს ეძახდაო.

უჯიშო ცხენსო, ნუ აჭმევ ბევრსო.

მდიდარი და ტრაბახაო, გაასუქა ყაბახმაო.

მარტი რომ წინ გედოს,ზამთარს ნურც აქებ და ნუც აძაგებო.

მუზამ თქვა: არც დღე მძინავს და არც ღამეო.
სიღარიბიდან სიმდიდრემდე მცირე მანძილია,სიმდიდრიდან სიღარიბემდე
კი უფრო მცირეო.

ცოლ-ქმრის ჩხუბი ბრიყვს მართალი ეგონაო.
ცოლ-ქმრის ჩხუბი ბრძენს მართალი ეგონა და მართალიც აღმოჩნდაო.
ცოლი ქმრისთვისო,ქმარი სხვისთვისო.

ქალის ჭკუა თხამ შეჭამაო.
ჭკუას არიგებდნენ და ქალმა დაიგვიანაო.
ქალს ჭკუა ჰქონდა,მაგრამ ქარს გაატანაო.

ზოგსა კაცსა კაცი ჰქვია, ზოგსა კაცსა კაცუნაო, ზოგსა დიაცს-დედაკაცი, ზოგსა-დედაკაცუნაო.

ზოგსა კაცსა ლექსი მოსწონს, ზოგსაც მისი დამწერიო.
მონადირეს ძაღლი მოსწონს, კარგი კურდღლის დამჭერიო.

ვინც ქარს დასთეს, ქარიშხალს მოიმკისო.

ვინც სიკეთეს არ დაგიმახსოვრებს, ის ვერც სხვას გაუკეთებს სიკეთესო.

ღარიბის ლუკმა გემრიელიაო.

ღარიბის გუდა ცარიელია, მაგრამ გული არის სიკეთით სავსეო.

რასაცა გასცემ შენია, რაც არა დაკარგულია.

რასაც მოგცემენ გამოართვი, სანამ არ გადაუფიქრებიათო.

ქარის მოტანილს, ქარი წაიღებსო.
სოციალიზმის მოტანილს, კაპიტალიზმი წაიღებსო.

კუმ ფეხი გამოჰყო. მეც ნახირ-ნახირაო.

მუზამ თქვა: - რა ჩემი ბრალია, თუ უმისამართოდ დავდივარო.

გლეხ კაცსა ღობე რკინისა, ბოსელი ჰქონდეს ხისაო.

სახლ-კარი ჰქონდეს ქვით-კირის.
წყალობა მამა ღვთისაო.
ბოსელი სავსე საქონლით
და გატენილი ქისაო.