ისევ მივყვები ნაწვიმარ ქუჩებს
გათანგული და დარდით დაღლილი,
ჩემთვის არ დადგა მომავალი თვე
ისევ მარტია არ ჩანს აპრილი,

ბერი ჭადრებიც ისევ ტირიან
ხმელ ტოტებიდან ჩამოსდით ცრემლი,
ამას სამშობლო ხომ აღარ ჰქვია?
ეს გოლგოთაა, ეს არის გრდემლი,

ულამაზესი გოგონა ვნახე
ზურმუხტისფერი თვალები ჰქონდა,
თუმც მის თვალებში უფრო ლამაზი
მისი სულისა სხივები კრთოდა,

მამაო ჩვენო, ლოცვებით დაღლილს,
საქართველოსთვის დაგთენებია,
სიცოცხლის წლები, სასტიკად გარბის,
თვალები, ცრემლით დაგსველებია.

მწვანეთვალებას

მე შენს თვალებში, ვხედავ სიხარულს,
და სილამაზეს მწვანე გუგებში,
ისე მიყვარხარ ტირილი მახრჩობს,
სულ სისველე მაქ თვალის უპებში.

შენ იმდენად ძვირფასი ხარ ჩემთვის, რომ ...

შენ იმდენად ძვირფასი ხარ ჩემთვის,
რომ სიყვარულს არ მოგვაკლებს ღმერთი.
---
ახლა მინდა შენს ათივე თითებს
მთელი ძალით, ვნებით გიკოცნიდე.

მთვარე სევდიანად მიწას გადმოყურებს,
და მეც სევდის მეტი სხვა რა მაბადია,
მხოლოდ ის მახარებს, ვინც მე მეკუთნოდა,
რომ კვლავ მშვენიერი, ძალზედ ლამაზია.