შევეჩვიე უგანთიადობას რადგან ამ დროს მე მძინავს და სიზმრებში შავ-თეთრ გაზაფხულს ვაფერადებ.. შევეჩვიე თითქმის ყოველი ძილისპირულის გამოფხიზლებას, რადგან თვალებს ვაწამებ ავადმყოფური სინათლით.
ადამინი გარდაიცვალა. მისი საუკეთესო მეგობარი მურია, მიუწვა საფლავს გვედით და სინანულის, მწუხარებისა და შიმსილისაგან თან გაყვა.
კაცის სული დგას კარებჭესთან, რომელსაც აწერია „სამოთხე“. მის გვერდითაა ძაღლიც. ლეგენდა legenda adamiani gardaicvala misi megobari muria, miuwva saflavs gverdit
დაღონებული და მარად სუსტი, სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა. დღესაც შორეულ მეგობარს უცდი, მაგრამ მან მოსვლა დაიგვიანა. teremnti graneli qalis agonia poezia qartuli literatura