თეთრი, წმინდა, პაწაწინა დაიბადა,
ლურჯი ზეცის ტალღებს შორის ინაბება,
მოვლინდა და ზამთრის კრება დაიბარა,
თვითონ დადნა და წვეთებად ინაზება.

ღრუბლებს გაუმართავთ ცაზე კარნავალი,
ჩამობნელებულა, არსად არ ჩანს მთვარე,
სადღაც გულსაკლავად კვნესის როიალი,
ზეცის მდუმარებას თითქოს ახმოვანებს.

როგორც შენ გიყვარს,
ისე ყველას ვერ ეყვარები,
მაინც გიყვარდეს,
თბილ ღიმალად მოედე ველებს,

ნუ! მებუტებით, ქალბატონო ნუ მებუტებით
(თუმცა, გიხდებათ გაბრაზება გედისმიერი)
დამდაღეთ თუნდაც,სიყვარულში ურჩობისათვის
მზად ვარ, სასჯელი ავიტანო ნებისმიერი...

არ აღზარდო შენი შვილები ისე, რომ მათი ცხოვრების მიზანი სიმდიდრე იყოს ...

აღზარდე ისინი ისე, რომ მიზნად ბედნიერება დაისახონ ...,.

დედავ - სიცოცხლის დიდო საწყისო,
დედავ - ცხოვრების ბურჯო მაგარო,
ეს გული შენი გულით ხალისობს,
შენი თვალებით ვხედავ სამყაროს.

დაღონებული და მარად სუსტი,
სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა.
დღესაც შორეულ მეგობარს უცდი,
მაგრამ მან მოსვლა დაიგვიანა.
teremnti graneli qalis agonia poezia qartuli literatura

იცით აფრიკაში როგორ იჭერენ მაიმუნებს? მონადირე დებს ქათმის კვერცხის სიდიდის ქვას ხის ფუღუროში, რომლის დიამეტრი დაახლოებით ექვსი სანტიმეტრია. ამასთან იდუმალ სახეს იღებს. მაიმუნები მონადირეს უსაფრთხო მანძილიდან უთვალთავალებენ და ცნობისმოყვარეობისგან აღარ არიან...