დროა, რომ გავყვეთ ქრისტეს გზებსა და
არ გადავიქცეთ უღვინო ქვევრად,
ძნელია, მაგრამ იქნებ გვეცადა
ღმერთს დავებედოთ თვით ბედისწერად.

დროა, რომ მივხვდეთ ცოდვას იმ ერთის,
რომელსაც დღესაც ქვია იუდა,
დღესაც ის ცოდვა სახელს წინ ერთვის,
ღმერთს კი ის კოცნა დღემდე სტკიოდა.

ახლა კი დროა, მოვიქცეთ ისე,
რომ არა ვგავდეთ უძირო კოკას,
რომელსაც ვეღარ აავსებს ქრისტე,
ცას ვერ დაკიდებს პატარა ბოგას.

ოქტომბერს ხურავს საბანი წვიმის,
ზამთრის პირულზე ბილიკს მიყვება,
რწმენა გავცილო დრო არის იმის,
სულის დავიწყოთ დღეს გამოკვება.

საქართველოა თითქოს მარაბდა,
რწმენა გათელილს ყვავ-ყორან გვკორტნის,
მამლის ყივილიც ტყვიად გავარდა,
ღმერთიც გავყიდეთ სულ ერთი კოცნით.

საქართველოა თითქოს მარაბდა,
ოცდამეერთე მაუწყებს ამბავს,
ადრე თუ ქალი მუხლებს მალავდა ,
ახლა მუხლები მალავენ კაბას.

საქართველოა თითქოს მარაბდა,
მეჩეთს უდგავენ მუსლიმებს როცა,
ჩვენთან ილიას თავი არ აქვს და,
ალიევს უდგას დღეს სავსე ბოცა.


ოქტომბერს ხურავს საბანი წვიმის,
ცას მზე ჰკიდია აქ ყინვა მეფობს,
იმ მიწაზე კი დღეს მოლა წივის ,
სადაც თამარი მეფობდა ერთდროს

ნიკა გიორგაძე და გიორგი პაპუნაშვილი

"შენ შუბლზე ჩემზე ფიქრებით გაჩენილ ნაოჭებში ხომ მაინც ვერავინ შემეცილება"

სიყვარულისთვის ყველა მსხვერპლი დასაშვებია,
სიყვარულისთვის არ არსებობს ზომა, ასაკი,
გიყვარდეს, მაგრამ მის წინაშე ნუ დაეცემი,
შენ სიყვარულით შეგიძლია იყო ამაყი,
თუ შეგიძლია შეყვარება-ბედნიერი ხარ,
რადგან ამ ქვეყნად უნიჭონიც იბადებიან,
მთელი ცხოვრება თამაშობენ სიყვარულობას
და სიყვარული არ იციან, ისე კვდებიან !