მივუშვათ გრძნობები..
ვაცადოთ თარეში,
მინდა რომ სიგიჟემ აზრები არიოს,
გავცვალოთ თბილი მზე, გაყინულ მთვარეში
არ მივცეთ გულს ნება, გონება ჩარიოს.

ამ ქვეყნად მოსვლა ჩემი და შენი,
თქვი!-
ნუთუ მარტო იმიტომ ღირდა,-
რომ სიკვდილამდე
რაღაცას ელი,
და იმის მერეც
რაღაცა გინდა.

მენატრები...
ვაფერადებ დღეებს დარდით...
არ მადარდებს, რა მოჰყვება...
შენ რომ,
ასე შემიყვარდი...

ღამე დღეზე უფრო მეტად შარმიანი,
არის რახანია, (იქნებ ცოტა ხანიც...)
ჩემი ხასიათი უწინ შრამიანი,
ალბათ შეამჩნევდი, გახდა ქარზე ანცი.

შემოდგომის ფერებია, ცაში...
დილაა და თმას მისველებს წვიმა...
თურმე,
როგორ მყვარებიხარ მაშინ...
ახლა, უფრო მენატრები ხშირად...
ფოთლებივით ქარს გაყვება სევდა...
და მზეც,
სადღაც ემალება ნისლებს...
შენი კოცნა
ისევ გამახსენდა...
თურმე,
ახლაც მენატრები ისევ . . .

გიო არაბული

გათენდი თუ გათენდები
გატყდი თუ ტყდები ღამეო
გოგოვ მე შენზე ფიქრებით
ძალიან დავიღალეო
არ ჩანხარ ცისკრის ვარსკვლავო
არც შენ გამოჩნდი მთვარეო
ვდგევარ ვდნები და ვკანკალებ