-"ბატონო სტენდალ, მაინც რა არის ეს სიყვარული?

- მოდით ასე ვთქვათ: გიყვარდეს - ნიშნავს სიამოვნებას განიცდიდე, როდესაც რაც შეიძლება ახლო მანძილიდან ხედავ, ეხები, ყველა გრძნობის ორგანოთი აღიქვამ არსებას, რომელიც გიყვარს, და რომელსაც უყვარხარ.

"იცოდე, მთელი ცხოვრება გახსოვდეს, არავის დასცინო! სიყვარულის არ შეგრცხვეს, ხანდახან ხმამაღლაც შეიძლება იყვირო, ხომ ვიცით ჩვენ, რომ სიყვარულის დამალვა შეუძლებელია... სიყვარულიც არის და სიყვარულიც – ფულის სიყვარული სიმახინჯეა, ის უნდა მოიხმარო, სხვაგვარად მან დამონება იცის... ფულის შემგროვებელი ადრე ბერდებაო, შვილო...",

სიკვდილამდე რამდენიმე ხნით ადრე, ეს სიტყვები უთხრა დიდმა ქართველმა კომიკოსმა, იპოლიტე ხვიჩიამ შვილიშვილს, მანანა ხვიჩიას.

თვითონ მსახიობმა მართლაც ისე გალია თავისი სიცოცხლე, რომ მუდამ სიყვარულით ცხოვრობდა. გარშემომყოფებს, ახლობლებს, ნათესავებს და ზოგადად ხალხს იპოლიტე თბილი, მოსიყვარულე და ხალისიანი დაამახსოვრდა. მას ყველა უყვარდა.

კახი კავსაძე - (იხსენებს ჯემალ ღაღანიძე) ერთხელ კახი უწმაწურ ანეკდოტს ყვებოდა და ზინამ უთხრა: ხომ გაგაფრთხილე, ჩემი თანდასწრებით არ ახსენო ცუდი სიტყვებიო. ჰოდა, ამაზე შეჰყვნენ: გაიქცა კახი, გაეკიდა ქალბატონი ზინა, ამ დროს წაიქცა კახი და მოიტეხა ფეხი.

ამას კახი ყვება კარგად: რომ წავიქეცი, ისეთი თვალებით მადგა ზემოდან ზინა, რომ, ვიყვირე, არ მომკლა, არ მომკლა, თუ გინდა მეორე ფეხსაც ჩემით მოვიტეხავ მეთქი... მერე მთელი ორი თვე დადიოდა კახისთან სახლში ქალბატონი ზინა ხაშითა და არყით"...

სოფიკო ჭიაურელი - ქალბატონი სოფიკო ჭიაურელი ახალგაზრდობაში მოსკოვში სწავლობდა. სტიპენდიასაც იღებდა და მამამისი თბილისიდან კიდევ 200 მანეთსაც უგზავნიდა, რაც მაშინ კარგ ფულად ითვლებოდა.

ქალბატონი სოფიკო და მისი მეგობრები მთელი კვირა ქეიფობდნენ, შემდეგ კი დიდი ხნის განმავლობაში უკაპიკოდ რჩებოდნენ. საბედნიეროდ სასწავლებლის ბუფეტში შაქარი, მარილი, მდოგვი და პური უფასო გახლდათ. მსახიობს მთელი სიცოცხლის მანძილზე თან გაჰყვა მარილმოყრილი და მდოგვწასმული შავი პურის გემო.

ერთხელაც დაბადების დღეზე, სოფიკო ჭიაურელმა თბილისიდან 30 მანეთი და დეპეშა მიიღო: “გილოცავ, გკოცნი, გიგზავნი ტორტის ფულს”. საქართველოში მოსკოვიდან შემდეგი სახის პასუხი წამოვიდა: “მამიკო, დიდი მადლობა, ტორტის ფული მივიღე, გამომიგზავნე პურის ფული”.

ნიკო ფოროსმანი - (იხსენებს ანა ანდღულაძე) ერთი ისტორია გამახსენდა, მინდა მოგიყვეთ - დედა ბავშვობაში ცხოვრობდა სვანეთის უბანში, დედასთან ერთად, ერთხელაც ჩემმა ბებია ანიკომ მოიყვანა სახლში ნიკო ფიროსმანაშვილი (ნიკალა) და უთხოვია მოეხატა ოთახის კედელი.... ნიკალას უკიტხავს: რა გინდა მოვხატოო? ბებიას კი უპასუხია: რაც შენს გულსა და სულს გაეხარდებაო... რადგანაც ბავშვი გყავს მაშინ ბუნებას მოვხატავო, და მთელი ოთახის კედლები მოუხატავს ტყე, მთები, მინდორი, ყვავილებით, ჩიტებით, ირმებით საოცარი ფერებით შეუმკია. ნიკალა ფულს არ იღებდა, ამიტომ ბებია ცდილობდა სადილზე დათანხმებას, მაგრამ უშედეგო ხვეწნის შემდეგ ნიკალას უთქვამს ერთი ბოთლი ღვინო გამატანე, მეტი არაფერი მინდაო... რა თქმა უნდა მიუციათ ღვინო და წასულა ''სევდიანი ნიკალაც''...

..

წარმატება მეცნიერებასავითაა - თუკი გაქვს პირობები, შედეგიც არ დააყოვნებს.




დანარჩენი იხილეთ სრულიადში

სიყვარულის საიდუმლოება გაცილებით უფრო დიდია, ვიდრე საიდუმლოება სიკვდილისა.




დანარჩენი იხილეთ სრულიადში

არასოდეს არ დაუჯერო არანაირ რჩევას, არც ამას!




დანარჩენი იხილეთ სრულიადში

ჩემს სახეზე ჩნდება ნაოჭები, მაგრამ ეს არ მადარდებს, რადგან დავიმსახურე




დანარჩენი იხილეთ სრულიადში