roca agaravis davchirdebi leqsebi poezia literatura
დროის მოვინდომე გაჭენება,
წელი ავითრიე გაჭირვებით,
ნუთუ ისეთი დღეც გათენდება?..
როცა აღარავის და(ვ)ჭირდები...

წლები დამიბერდნენ ნაოჭებად,
ვკვებავ ჩემი სულის ნაწილებით,
კარი შემომიღო გაოცებამ,
-ნუთუ აღარავის და(ვ)ჭირდები?..

ჩქარობენ საწუთროს მეისრენი,
ცამდე მანძილს ვზომავ ნაბიჯებით,
ვიცი...
მესაფლავე(ვ)!.. შენ მიშველი
ხვალე, აღარავის და(ვ)ჭირდები...

მიწა თავისას მთხოვს, მემუქრება,
ჯერ კი, ადრე არის გაცილებით,
ლექსებო!..
გაგაშვილებთ თეთრ ფურცლებთან,
საწუთროს ვიცი მე არ და(ვ)ჭირდები...

mtebo nislebshi dabanilebo leqsebi poezia literatura
დღეს ნისლით პირი არ გიბანიათ,
მოსჩანხართ, როგორც ჭირისუფალნი,
მთებო !!!
გლოვობთ, თუ ეს სიზმარია?
კოპებშაკრულნი მიცქერთ მუქარით...

დღეს მზეს სხივებით თქვენს ჯირგვ სხეულზე,
ღვთიური ლოცვა არ უქარგია,
სიკვდილ სიცოცხლე ხომ არ შეუღლდნენ?
მთებო რად გხედავთ შავ სუდარიანს...

იქნებ ზმანებამ წამიღო წუთით
და სატკივარმა დამნისლა თქვენმა,
მზერაში დამხრჩვალ ცრემლების შუქით
თქვენ შემასწავლეთ, დარდის დათმენა...

ალბათ ვაებას როგორც ყოველთვის
მკვდარი შვილივით, ჩაიკრავთ გულში,
წუთისოფელში ჯავრის მოდრეკით,
სიკვდილს მხოლოდღა თქვენ გადაურჩით...

mcire talga var leqsebi poezia literatura
მცირე ტალღა ვარ,
დაცემული ქვიშას,
უმწეო,
უკანასკნელი გაბრძოლებით
მშველელს უხმობდა,
ემუქრებოდა უსასოო,
ყოფნა უმზეო,
როდის გასვლია?..
მცირე ტალღას _
ზღვასთან ხუმრობა...

mogdev viglebi vchrdebi mchirdebi chanaxatebi wasakitxi
მოგდევ...
ვიღლები...
ვჩერდები, რომ ჩაგისუნთქო ისევ შენ...
მე ხომ ყველაზე მეტად მჭირდები ახლა...
ჰო, ვიცი მეტყვი:
–„მეჩქარება“!
და...
გარბიხარ...
დღეს უსაშველოდ შეგიგრძენი, ამოგისუნთქე და დაპატარავდი...
სულ ერთი ციცქნა, ერთ წამში ჩაგტიე და გამიქრი...
ხელი გამოგიწოდე, მინდოდა ჩაგხუტებოდი, წამით, ერთ წამში შემეჩერებინე...
დღეს ხომ ყველაზე მეტად, სულის კივილამდე მჭირდებოდი...
„დროს ეჩქარება!“ მიპასუხე და ისევ გაყინულ თითებში შემომადნი...
ერთი წუთი, სამოც წამად დაყოფილი, სამოცი წამი, სამოცი წელიწადი თორმეტად დანაწევრებული, თითოეული კი ოცდათერთმეტად, ხანაც ოცდაათი... ჰო კიდევ ოცდარვა და ოცდაცხრაც ხანდახან, ესაც ისევ შენ როგორ მოგესურვილება განავარდება, ისე უნდა აგიწყო მეც ფეხი...
მოგდევ...
ვიღლები...
ვეცემი???
არა, არ დავეცემი, მე გადეწევი...
მე ხომ მჭირდები...

gadis dro leqsebi poezia literatura gadis dro tiali cxovreba
გადის დრო,
ტიალი ცხოვრება, წამია...
აღარად
დაგიდევ დღეს ზეცას დარდიანს...
მალულად
დაჰხელავს ცრემლებს წამწამი და
უფერო
დღეებიც ნისლებად დადინდა...
...და ეს დრო,
ტიალი, უშენო წამები,
ნეტავი
იცოდე, რარიგად დამღლიან...
...და როცა
ეს წუთი გულს დაღლის წამებით
და მზე
ჩასვლისას ცას ტოვებს დამღიანს,
როდესაც
სიცოცხლეს სიკვდილი ნაკლად აქვს,
მშობლიურ
ბილიკებს ხვალ ვეღარ გავკვალავ,
მოვკრეფავ
მარცვლებით სტრიქონებს ანკარას
და დავლევ
ბოლო წამს, ცხოვრების ნაპრალთან...

ho meriqifev leqsebi poezia literatura simshvide cxovreba
ჰო, მერიქიფე(ვ)... მეწამული დამისხი დარდი,
ცხოვრების თასში, ვგრძნობ სიმშვიდის ფერი მაქვს წარმართს,
წელიწადები ტანთ ჩაუცვამს, დრო წარსულს ბარდნის,
ცოდვილი სული მკვდარ სხეულზე ჯვარცმული დამაქვს....

ჰო, მერიქიფე(ვ)... მომაწოდე ასპიტის თასი,
საიდან მოველ, ან სად მივალ არ ვიცი ჯერაც,
ხახადაღებულ საწუთროში ადამის მსგავსი,
ჩემივ სამარეს უწმინდური ტერფებით ვთელავ...

ჰო, მერიქიფე(ვ)... დღეს სიცოცხლის მე მქვია ლოთი,
შენ ჩამომისხი წვეთებით და მე პეშვით შევსვი,
ჩამოისვენებს წარმართ სულზე დღეს თრთოლვა ლოცვის
და მტრედის ფრთებში (გარდა)მიცვლის ცხოვრებას შეშლილს...

ჰო, მერიქიფე(ვ)... მეწამული დამისხი დარდი,
თორემ სიმშვიდე, ცოდვილ სულზე დამგესლავს ყალბი...

wamis fantazia leqsebi mxatvari literatura poezia
მე რომ მხატვარი ვყოფილიყავი:
–წვიმის შემდეგ,
მზესთან ერთად
ცის შვიდფერი
ცის_სარტყელის ფერების ნაცვლად,
სამყაროს მიღმა მომზირალი
შენი თვალების ფიქრებს,
ზეცად შევფანტავდი!
...და ჩემს მოლბერტზე დარჩებოდა
ფერი ამ მზერის!!!

xandaxan gimils davemoyvrebi leqsebi siyvarulze poezia gimili
ხანდახან ღიმილს დავემოყვრები,
ხან კი ცრემლისაც ვხდები ხიზანი,
ვერა საწუთროვ ვერ დამითანხმებ,
შენი არ მესმის, უქმად მიძახი...
ჰო, ერთხანობას მოგაყურადე,
მინდოდა შენი სავალით მევლო,
წყეულო, მახვევ გლოვის სუდარებს,
უმზეოდ სუნთქვა როგორღა შევძლო...

locvit gavikvlev nachvev bilikebs leqsebi poezia proza literatura
ლოცვით გავიკვლევ
ნაჩვევ ბილიკებს,
იღვენთებიან
ფიქრად დღეები
და...
მე წარსულის
სანთლის ციმციმზე
შორს მომავალში დავეხეტები...
შევეხიზნები
დღეებს ფეთიანს,
დრო უნდობელი
სუნთქვას თუ მაცლის,
ცხოვრების წიგნზე
სანთლად ვენთები,
მის მთრთოლავ ფურცლებს
ლოცვით გადავშლი...

ise shegatove xelshi garindeba mapatie deda leqsi dedaze poezia literatura
ისე შეგატოვე ხელში გარინდება,
თითქოს ჰაერს შერჩა ჩემი ორეული,
დედი, დღეს წამწამმა თრთოლვა გაგიბედა,
ღაწვი შეგიფაკლა გრძნობა_მორეული...

შემკრთალი სიმშვიდით ცრემლს რომ ეამბორე,
დედა დღეს პირველად შენში გავიცანი,
ოდნავ მაცდური და მუდამ მეამბოხე,
მზერა შემიხვიე საგზლად, ნაღვლიანი...

ვეღარ განუგეშებს ვიცი გაზაფხული –
მე და აპრილმა ცრემლით მოგიყვანეთ,
დღეს ბოლო შეხედვა სიშორეს გპირდება,
ტკივილს ვერ ვაყუჩებ შენში მობინადრეს...

ვხედავ, ბედტიალი, ჟამი უკეთური...
ყოველდღე თითო იმედს გვართმევდა...
გწამდეს, ამ ტკივილებს გავაუფერულებ,
გაზაფხულს დავხატავ, დედა შენს თვალებთან...

არაფერს გპირდება ურჩი გარინდება,
ჰაერი შეგატოვე გრძნობა_მორეული,
დედი, წამწამმა რომ თრთოლვა გაგიბედა,
პატიებას ითხოვს ჩემი ორეული...