miyvarxar aranormalurad
ისევ ეცემა ფანჯრის მინას წვიმის წვეთები,

ისევ იწვიმა, იწვიმა და კვლავაც დარია,

გულმაც იტირა, იტირა და წვიმის წვეთივით

დაპატარავდა კიდევ უფრო მასზე ძალიან.

ცასაც გული აქვს, ისიც ტირის, ისიც განიცდის

და არ უხდება მარტოობა ღრუბელს ხალიანს,

რომ შემეკითხონ: რას ინატრებდი ყველაზე მეტად?

_მზეს ვინატრებდი, სიცოცხლეს და... შენს თავს ძალიან.........

martoxeoba
როდესაც გიყურებ ანთებულ თვალებში,
ვგრძნობ, როგორ ყუჩდება წარსული ტკივილი...
მოღელავს, მოარღვევს ჩაკირულ ჯებირებს
სულის სიმღერა!!!
თუ სულის კივილი?!.....

ყოველდღე ვერ გხედავ, ხანდახან შემხვდები...
ჩამივლი, მიტოვებ შეხვედრის მოლოდინს!...
სიზმრად გეფერები!!!!...
ცხადში? – ვერც გეხები...
სათქმელიც უთქმელი დამრჩება ბოლომდის!...

ჩვენ ჩვენი გვედგმება ცხოვრების უღელი,
ცალ–ცალკე მოგვიწევს იმ ხნულის გატანაც...
. . .
გაუსაძლისია შენს ახლოს ყოფნა და
ამ „მარტოხეობის“ უშენოდ ატანა!!!

gaxsovdes roca satrfos archevdi
გახსოვდეს როცა სატრფოს არჩევდი
ის გვერდით გედგა, ვერც კი ამჩნევდი,
ისე მოხდება ერთს გააბრაზებ
მერე წავა და ვერც დააფასებ,
გაგიკვირდება ნეტავ რა იყო?
გული წაიღო, ჩემი სიტყვები მალე ახდება
ბოლოს მიხვდები თურმე რაც ხდება,
ვინც იმსახურებს, ის ვერ ფასდება,
არ დააფასებ? არც დაფასდება,
ჩუმად შარაგზას წავა გაცდება...

tu cxovrebashi ar gagimartlebs
თუ ცხოვრებაში არ გაგიმართლებს
თუკი ჩათვლი რომ ღმერთმაც დაგტოვა
თუ ოცნებები ყველა გაგიქრა
ნუ გეგონება რომ შენ მარტო ხარ!
თუ სინანული შენს გულს დაფარავს
თუ აგევსება ცრემლით თვალები
გულში თუ სევდა ვეღარ ჩატიე
ვერ გაიქარვე მწველი დარდები!
თუ მეგობრებმა შენ დაგივიწყეს
მარტოობისგან თუ სიკვდილს ნატრობ
დამიძახე და შენთან გავჩნდები
მე არასოდეს დაგტოვებ მარტო!

iqneb giyvarvar
იქნებ გიყვარვარ , ან იქნებ არა...
იქნება ჩემი თვალები მოგწონს ან იქნებ არა...
იქნება ქალი გიზიდავს ჩემში. ქალი პატარა.
ან იქნებ სულაც გზააბნეული დასდევ ჩემს შარას.
იქნებ გინახავს ჩემებრ კარგი, ან უფრო ნაზი.
იქნებ გინახავს ჩემებრ ასი, იქნებ ათასი.
მე არც კარგი ვარ, არც ცუდი და არც ლამაზი,
ქალი ვარ ვამბობ ჩვეულებრივ როგორც ათასი.
გეძებდი ვით სხვას ეჰ, გიპოვე ეხლა გინდ წადი
გინდა ნუ წახვალ...
შენ ჩემებრ ძლიერ არვის უყვარხარ
და თუ უყვარხარ ისე არსად არ ტირის ქალი როგორც ჩემს გულში.
და იცი ბიჭო რა ლამაზია მტირალი ქალი?
შეგიყვარდები უსათუოდ შეგიყვარდები
და თუ გიყვარვარ მაშ მიპასუხე
ხომ ლამაზია მტირალი ქალი ...

tqvenze ocneba modzalebia
თქვენზე ოცნება მომძალებია,
მე შევიყვარე თქვენზე ფიქრები.
რომ მახარებენ, ეს ფიქრებია
და ამ ფიქრების მონა ვიქნები.
სუნთქვაა ჩემი ეგ თქვენი თმები,
მიმოფერილი ოქროსფერებით.
მინდა გეფეროთ, მოგეალერსოთ
ძლიერი, მაგრამ ნაზი ფერებით.
ჩემი სითბოა თქვენი ღიმილი,
სევდას რომ ხატავს ლამაზ ბაგეზე.
ბავშვური წყენა გადაგფენიათ
უზომოდ ნათელ, რძისფერ სახეზე.
თქვენი ცრემლები წვიმაა ჩემი.
ჩემი ზეცაა თვალები თქვენი.
ეგ თქვენი მზერა სილამაზეა
აუწერელი უთქმელი ენით.
თქვენდამი გრძნობა მიწაა ჩემი.
არა. არ ძალმიძს მე უმისობა.
თქვენს სიყვარულში დავიმარხები,
მივებარები მარადისობას.
გთხოვთ მაპატიოთ, გთხოვთ მომიტევოთ,
შემინდოთ რომ მწვავს ვნების ალები.
უკანასკნელად მოგეფერებით,
მერე ღრუბლებში დაგემალებით...
ფიქრში გახვეული ძლიერ მენატრები
ყველაფერს შენთან ერთად ყოფნა მირჩევნია...
შენ ვერ შეიღირსე ჩემი სიყვარული
მაგრამ არაუშავს მიპატიებია...
აღარც ძილი მინდა შენგან გადარეულს
ჩემმა ღამმის თევამ შენთან გაათია
ღალატი ძნელია მაგრამ არაუშავს...
მაინც მიყვარხარ და მიპატიებია

lamazi wamebi
მე ვენაცვალე იმ ლამაზ წამებს,
შენი თვალების მზერას და მთვარეს,
თრთოლვით ავსებულ თითებით ალერსს,
მერ რომ დამცლის და მე რომ ამავსებს,
მე ვენაცვალე იმ ლამაზ წამებს,
წამებს წამებს, უტკბილეს წამებს,
შენი თვალების მზერას და მთვარეს,
თუ კი ცრემლები არ დაგდენია,
მას ვერ გაუგებ ვინც ახლა ტირის,
Tთუ კი არავინ მოგნატრებია,
როგორ გაიგებ ფასს მონატრების?
თუ ღამეები არ გითევია,
ვერც შეიგრძნობ დადგომას დილის,
თუ სიყვარული არ გიგემია,
ვისაც უყვარხარ არ გესმის მისი,
თუ ეს სიტყვები შენთვის ლექსია,
ან მხოლოდა გჯერა ლამაზი რითმის,
მაშინ ნუ ცდილობ გაიგო ვინ ვარ,
შენთვის უცხოა რასაც განვიცდი.....

dzalze shors iyav
ძალზე შორს იყავ საბოლოოდ რომ გამიღიმე...
მე შემოგხედე...
ჩავიკეცე...
დიდხანს ვიტირე...
მერე ავდექი,მაგრამ უკვე ვეღარ გიხილე...
უკვე წასულხარ,გაქცევიხარ ჩემს დიდ ტკივილებს...
როგორ მიყვარდი,და რა უცებ დამრჩა სიცივე...
ახლა კი ვხვდები,რა ატირებდათ თურმე ტირიფებს..

sheni silamaze mxiblavs
შენი სილამაზე მხიბლავს და მაოცებს,
ისე რომ ვერ ამბობს ამას პოეზია
მიყვარხარ ასეთი მშვიდი და მდუმარე
როცა არ სჭირდებათ ტექსტებს კორექცია...
თვალებით თანხმობა, თვალებით უარი
და ამ უსიტყვობის მთელი კოლექცია...

ვუცდი წითელ ღრუბლებს, მაგრამ მეჩვენება
დილა გათენებას ისევ აგვიანებს...
აივანთან ღამე ცივად მეგებება,
ცაზე დააფეთებს უსინათლო თვალებს...

მოლოდინი ფიქრში იკარგება თითქოს,
შენი სიახლოვის დამდევს მონატრება...
შეციებულ თითებს შენ თუ არ გამითბობ,
ვეღარ დაგიძახებ და ნუ მოხვალ მეტად...

გარეთ გაზაფხულდა.. ყვავილობას იწყებს,
ნახე, ქარს ნუშისთვის ძილი დაუფრთხია...
თ უ არ ჩამჩურჩულებ დავიწყებულ სიტყვებს,
აღარ გავიხსენებ, რაც დროს წაუშლია...

გთხოვ, ნუ შეგაშფოთებს ჩემი გამოწვევა,
და ნურც ბოდიშს მეტყვი გრძნობის საპასუხოდ...
შენი სიყვარული თუ ვაქციე ჩვევად,
მინდა, ამ ჩვევაში გავიწაფო უფრო...

სითამამით მხიბლავს მარტოობა მხოლოდ,
უშენობით ახლა მე ყველაფერს ვიტყვი...
შენს გვერდით ვარ მორცხვი, ისე მორცხვი როგორც
გაზაფხულის მზეში გაუშლელი კვირტი...

როცა ჩემს წინ არხევს შენი სუნთქვა ჰაერს,
და ღიმილით როცა ფანტაზიებს მპარავ...
მღელვარებისა და ფორიაქის ნარევს
უკვე მოფიქრებულ სიმშვიდეში ვფარავ...

ასე გამეტებით რადგან შემატოვე
ლურჯი ოცნებების გრძელი ქარავანი,
მთის წვერიდან სხივებს შენთვის შევაგროვებ,
თუ დღეს ალიონთან მისვლა დაგასწარი...

თოვლის ნამქერივით ნუ მომიტან სათქმელს,
ფიფქი კაბის ღილად აღარ შემებნევა...
მარტის ცივი ქროლვა მე ისედაც თან მდევს,
მარტივით მჭირდება სითბოსთნ შეჩვევა...

არ მსურს გამიგრძელდეს სევდის მანიფესტი,
მილეული მთვარეც ბოლო ძალებს იკრებს...
ჩემი მოძახილი თუკი რამეს შეცვლის,
სულის დერეფანში გელოდები ისევ...

ვუცდი წითელ ღრუბლებს.. და თეთრ სარეცელზე
გდია მზის სხივების გაუხსნელი კონა...
რა იქნება, თვითონ მოხvიდოდე ერთხელ,
ოღონდ არა უკვე გაცილებულ ხსოვნად...

ici me shenshi ram mimizida
იცი მე შენში რამ მიმიზიდა?
სისპეტაკემ და კეთილმა სულმა,
იცი უშენოდ როგორ მიჭირდა?
ცრემლები მდიოდა ვითარცა წვიმა...

ანკარა მდინარე რომ მოდის მთიდან,
ის გახდი ჩემთვის დანახვის დღიდან,
მას მერე ვცდილობ აგიხსნა,გითხრა,
სიცოცხლე მხოლოდ შენთვის რომ მინდა...

არ მსურს სიმდიდრე და არც დიდება,
უშენოდ ჭამაც კი აღარ მინდება,
შენით დამთვრალი ეს გული მიკვდება,
უშენოდ ცხოვრებაც აღარ მიხდება...

გული უთქმელად ვეღარ მითმენს და
სათქმელი შენამდე მომქავს რითმებად,
გრძნობით ფრთაშესხმულს ფრენა მინდება...
შენს გარდა მემგონი არავინ მჭირდება...

უშენოდ ეულს სევდა მიპყრობს და
ერთად რომ არ ვართ გული მისკდება,
ჩემი გრძნობები ოხრად მრჩება და
უკვე სხეულიც სულისგან იცლება...

გულს სიყვარული სიცოცხლით მივსებდა,
ეხლა კი სიყვარულით გული მიკვდება,
უშენოდ მემგონი არავინ მჭირდება,
მემგონი კი არადა არავინ მჭირდება...