ჩავუყევი საფეხურებს....
(chavuyevi safexurebs)
(chavuyevi safexurebs)
კიბის თავზევე ვიცი რაც დამხვდება ქვევით...
ზედა საფეხური:
ჭუჭყიან საფენზე მუხლმორთხმით ჩამჯდარი ახალგაზრდა, შავი პირისახის დედა, ჩვილი ბავშვით ხელში –
შევეკითხები...
დამტვრეული ქართულით მიპასუხებს: რომ არ სცხვენია, სულაც, აქ ჯდომა, მოდგმით მოსდევს გენში
ხურდის გამოთხოვა და მეხვეწება – ზედმეტად ნუ მოვაცდენ, ნუ ჩამოვეფარები გამვლელებს.
ის ახლა „სამსახურშია“...
უფრო ქვევით:
თმააბურძგნული, კედელსმიყრდნობით მჯდომარე – თვლემს–
შევეკითხები...
სუნთქვაგამოზოგილი სიტყვებით მიპასუხებს: რომ თუ არაყის ფულს მივცემ, ყველა შეკითვაზე მიპასუხებს...
უფრო ქვევით:
მოხუცი ბებო, სანდომინი სახით, რომელიც არ უჩანს... სამხედროფარაჯიანი ახლაგაზრდა
მამაკაცის შავ–თეთრი სურათით ხელში...
შევეკითხები ...
ვერ მიპასუხებს... აეცრემლება.
ქვედა საფეხური:
უსინათლო...ფანდურით ხელში – ქართულ ხალხურებს მღერის.
ვცნობ: 9 აპრილის ღამით მღეროდა იქ შეკრებილი ქართველებისთვის – ტრიბუნიდან.
რა უნდა ვკითხო??? მე მრცხვენია... ხმა აქვს დაღლილი, ნაპროტესტარი.
მიწისქვეშაში შავტუხა და შავთვალა ცელქი ბავშვი დარბის... მკლავებზე ეკიდება გამვლელებს და
უფრო მოითხოვს, ვიდრე ითხოვს...
შევეკითხები...რუსულ–ქართულად მიპასუხებს:
–Мать сказала что я уже დიდი გოგო ვარ...!Надо зарабатывать!– თან ჯიბეზე მექაჩება.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – –
ზოგისთვის ცხოვრების წესია, ზოგისთვის არსებობის ერთდერთი საშუალება, ზოგიერთისთვის
თითქოს პროტესტის ფორმაცაა გამვლელთა თვალის ასახელად, ზოგისთვის კი სულ ერთია ყველაფერი
ზემოთ ჩამოთვლილი – მაგრამ მათ ყველას ერთი აქვთ საერთო:
გაწვდილი ხელი!
_ – _ – _ – _ – _ – _ – _ – _ – _
მიწისქვეშას ზევით დიდი მოედანია – უზარმაზარი მონუმენტით წმინდა გიორგის.
ზედა საფეხური:
ჭუჭყიან საფენზე მუხლმორთხმით ჩამჯდარი ახალგაზრდა, შავი პირისახის დედა, ჩვილი ბავშვით ხელში –
შევეკითხები...
დამტვრეული ქართულით მიპასუხებს: რომ არ სცხვენია, სულაც, აქ ჯდომა, მოდგმით მოსდევს გენში
ხურდის გამოთხოვა და მეხვეწება – ზედმეტად ნუ მოვაცდენ, ნუ ჩამოვეფარები გამვლელებს.
ის ახლა „სამსახურშია“...
უფრო ქვევით:
თმააბურძგნული, კედელსმიყრდნობით მჯდომარე – თვლემს–
შევეკითხები...
სუნთქვაგამოზოგილი სიტყვებით მიპასუხებს: რომ თუ არაყის ფულს მივცემ, ყველა შეკითვაზე მიპასუხებს...
უფრო ქვევით:
მოხუცი ბებო, სანდომინი სახით, რომელიც არ უჩანს... სამხედროფარაჯიანი ახლაგაზრდა
მამაკაცის შავ–თეთრი სურათით ხელში...
შევეკითხები ...
ვერ მიპასუხებს... აეცრემლება.
ქვედა საფეხური:
უსინათლო...ფანდურით ხელში – ქართულ ხალხურებს მღერის.
ვცნობ: 9 აპრილის ღამით მღეროდა იქ შეკრებილი ქართველებისთვის – ტრიბუნიდან.
რა უნდა ვკითხო??? მე მრცხვენია... ხმა აქვს დაღლილი, ნაპროტესტარი.
მიწისქვეშაში შავტუხა და შავთვალა ცელქი ბავშვი დარბის... მკლავებზე ეკიდება გამვლელებს და
უფრო მოითხოვს, ვიდრე ითხოვს...
შევეკითხები...რუსულ–ქართულად მიპასუხებს:
–Мать сказала что я уже დიდი გოგო ვარ...!Надо зарабатывать!– თან ჯიბეზე მექაჩება.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – –
ზოგისთვის ცხოვრების წესია, ზოგისთვის არსებობის ერთდერთი საშუალება, ზოგიერთისთვის
თითქოს პროტესტის ფორმაცაა გამვლელთა თვალის ასახელად, ზოგისთვის კი სულ ერთია ყველაფერი
ზემოთ ჩამოთვლილი – მაგრამ მათ ყველას ერთი აქვთ საერთო:
გაწვდილი ხელი!
_ – _ – _ – _ – _ – _ – _ – _ – _
მიწისქვეშას ზევით დიდი მოედანია – უზარმაზარი მონუმენტით წმინდა გიორგის.
