მე სიყვარული დავინახე, შავ-თეთრ ფერებში

მე სიყვარული დავინახე, შავ-თეთრ ფერებში

(me siyvaruli davinaxe, shav-tetr ferebshi)


მე სიყვარული დავინახე, შავ-თეთრ ფერებში,..

...სიყვარული მწამს გამხელილი, არა ფარული...

...ვერავინ შექმნის მასზე ლამაზ, საფრენ აპარატს,..

...სიყვარული ხომ ბრუნვადია, ვერტიკალური...

...მე ქალში ვხედავ სათნოების, ლამაზ ხატებას,..

...როცაა ქალი ჭეშმარიტი, მართლაც ქალური,..

...სიყვარულისთვის ქალის გული, მუდამ ღიაა,...

...ამიტომ ასდით ლოყებზე ქალებს, ალთა- ალმური...

...მე სიყვარული დავინახე, შავთეთრ ფერებში...

...ახლაღა მივხვდი, თუ რატოა- ვერტიკალური.


როცა თვალიდან მარტოობის წვიმა წამოვა

როცა თვალიდან მარტოობის წვიმა წამოვა

(roca tvalidan martoobis wvima wamova)


როცა თვალიდან მარტოობის წვიმა წამოვა
და ამოხეთქავს ნოსტალგიის მძლავრი ვულკანი,
წარსულის ლანდი თვალწინ ისე ცხადად ამოვა
ვით ფიროსმანის მოხატული ძველი დუქანი.

მხოლოდ ფიქრებში გავუყვები თბილისის ქუჩებს,
სადაც ოდესღაც მთელი ღამე გამითევია...
ავხედავ მთვარის არაფრისმთქმელ, მდუმარე ტუჩებს,
როცა თბილისში ეს მთვარეც კი მრავლისმთქმელია.

და თუ მიიღებ უცხო ქვეყნის უგულო იერს,
გული ქართულად შეგახსენებს მრავალჟამიერს
და მოისურვებ ჩაეხუტო შენს საქართველოს,
თითქოს პატარას, მაგრამ ბრძენს და უზომოდ ხნიერს.
დღეს პარცელაზეც დაეტევა ჩემი პარნასი.


მე მაინც მიყვარხარ

მე მაინც მიყვარხარ

(me mainc miyvarxar)


ეს უკვე მეექვსე ღერია ზედიზედ
და ისევ ვიშორებ თავხედ ცრემლს თვალიდან...
,,ცუდად მოგექეცი” – გამოვცრი კბილებში
კვლავ მოვსვავ ბრენდის და დავისხამ თავიდან...

გულს კვლავ სინანული მიღრღნის და ვერ ძღება,
ფიქრი ვერაგულად მიკორტნის საფეთქელს,
მზერა მოვაცილე წვიმიან ღამეს და
ეს ღერიც სიბრაზით ჩავაწვი საფერფლეს.

შენ მაშინ მარგუნე სიმწრის სინანული,
რომელსაც ჩემივე სასჯელად ვინახავ,
როდესაც ცრემლიანს გითხარი ,,მშვიდობით”
შენ კი მიპასუხე - ,,მე მაინც მიყვარხარ!”


ქარო იზუზუნე, ქარო იგრიალე

ქარო იზუზუნე, ქარო იგრიალე

(qaro izuzune, qaro igriale)

ქარო იზუზუნე,
ქარო იგრიალე,
ქარო დამანახე ფოთლების თამაში,
იგი შორს წასულა, იგი იგვიანებს,
იგი გვიან მოვა საღამოს და მაშინ...
ნისლო აიშალე ზღვაზე იქრიალე,
ფრთები გაიშალე, სახე გაიმშრალე,
გულის საბუდარი დამიფიქრიანე.
ქარო გამიტაცე, არ მინდა მიწაზე,
ქარო წამიყვანე, აშარ ნისლიანად,
ქარო თუ გიყვარდე, მასთან მიმიყვანე,
ვინც გულის პერანგი გამისისხლიანა...
გაფრინდი და მალე, ხელები დამალე
უცხო კარნავალთან არა ხარ ნავალი,
მთვარისკენ მიმავალ ბილიკებს რა მოშლის,
თეთრ ქულებს ჩამოშლის ღრუბლის ქარავანი,
და შენ მეგობარო,
უნდა მოგებარო,
ახელებს მნახველებს ლექსის აგონია,
ო, სხვა სიხარული ო,სხვა აღმაფრენა,
ლექსის სიყვარულთან გამონაგონია.
ე... საით მიდიხარ?
თუ ღრუბლის ხიდი ხარ,
არარად მინდიხარ...
რატომ მიმატოვე?
მომკლავს სიმარტოვე,
რატომ მიმატოვე?
ღრუბელს გავატანო,
ზეცის სიფართოვე, და მის ქვეშ მარტო მე...
ახლა სიმღერები ვისღა გავატანო?
ქარო იზუზუნე,
ქარო იგრიალე,
ქარო დამანახე ფოთლების თამაში,
იგი შორს წასულა,
იგი იგვიანებს,
იგი გვიან მოვა საღამოს
და მაშინ...


შენზე ფიქრი

შენზე ფიქრი

(shenze fiqri)


შენზე ფიქრი,
ფიქრი რთული...
კვლავ წვიმაში სიარული,
ცივი,
ცივი,
ცივი გული
და ცალმხრივი სიყვარული.

გრძნობა
გულში დამარხული,
გრძნობა
სხვისთვის მოპარული,
ძველი,
ძველი სიყვარული
და წარსულში გაფანტული...
ისევ ცუდი დასასრული,
კვლავ წვიმაში სიარული,
ნატვრის თვალი
დაკარგული:
ის პირველი სიყვარული.


მარტის მარტოობა

მარტის მარტოობა

(martis martooba)


მარტის მარტოობა ტუჩებს
ემარტივა,
მარტი - მატადორი ქართა
მატიანე,
ფოთლებს ტანგოს რიტმით ტმასნის
სივრცეს ტიხრავს,
ტოტებს ტერფებს ტეხს და
მტევნით ატიალებს.
ჩემი ტანის სუნი შენს ტანს
წაეტანა,
გულის ტონალობა გასკდა
კვირტებივით,
მარტი ტურნეს წყვეტს და...
გტოვებ პატიებით..
ქარი ატრიალებს ფოთლებს
ტიტრებივით.


ტკივილიანო სიყვარულო

ტკივილიანო სიყვარულო

(tkiviliano siyvarulo)


ტკივილიანო სიყვარულო ჭაღარა თმებით,
კარგა ხანია, რაც ერთმანეთს ფარულად ვხვდებით,
უცხო თვალისგან საიმედოდ გვიფარავს ფარდა,
სწორედ ამიტომ არავინ იცის მე და შენს გარდა,
თუ რა ტკბილია და რა მწარე ყველა შეხვედრა,
ჩემთვის რამხელა სიმდიდრეა შენი შეხედვა,
როცა შენთან ვარ მაშინა ვარ მხოლოდ ძლიერი,
ხმამაღლა ვერა მაგრამ ჩუმად ვართ ბედნიერი,
მალულ სიყვარულს სხვა ძალა აქვს სხვაგვარი ეშხი,
რამდენი ხანი ვიცხოვრეთ და ეს შეგვრჩა ხელში,
რა ოცნებებით შევცქერით ცას რა გარინდებით,
თუმცა კი ვიცი რომ ვერასდროს ვერ გავფრინდებით,
და მაინც ჩემო, არ ვნანობ რომ ასე მოხდა,
ჰო წუხელ მართლა რა საოცრად რა თეთრად თოვდააა.


ისევ შენზე ოცნებებმა მიხმო

ისევ შენზე ოცნებებმა მიხმო

(isev shenze ocnebebma mixmo)


ისევ შენზე ოცნებებმა მიხმო
და მომინდა ხეტიალი ქართან,
ცხრა ფიქრის და ცხრა ოცნების მიღმა
აშრიალდა შენი კაბის კალთა…

ღამით, რა ვქნა, ოცნებების მეტი,
მაგ ღიმილის გახსენების გარდა;
დავეცემი, როგორც წვიმის წვეთი
მოგონების საჩრდილობლის კართან.

უძილობის თეთრ თოლიებს მისევს
გახსენება მაგ ანთებულ თვალთა
და ფიქრებში გათენდება ისე,
როგორც უცებ ჩამომწყდარი ფარდა.


კოცნა პოეტურად?

კოცნა პოეტურად?

(kocna poeturad)


კოცნა პოეტურად?
ხო, როცა უყურებ ტუჩების მიმოხრას
და ისე გიზიდავს, რომ კიდეც გაოცებს.
მანძილი თითქოსდა, ნელ - ნელა მცირდება
და უცებ, სულ უცებ უსიტყვოდ აკოცებ.

კოცნა პოეტურად?
თვალებით ახსნილი გრძნობების კვალდაკვალ,
ზედმეტი ხელების, ლოყაზე შეხებით,
კოცნი და თითები ცოცავენ ნაკვთებზე
და შემდეგ, ნელ - ნელა იკრავ და ეხვევი.

კოცნა პოეტურად?
თუ ჩახსნილ საკინძეს, მკერდისკენ მიყვები
და შემდეგ უკანვე ბრუნდები ტუჩებთან,
ის ამბობს ჩურჩულით: შეჩერდი, არ გინდა,
შემდეგ კი გნებდება და ვეღარ ურჩდება.

კოცნა პოეტურად?
არ ვიცი სიმორცხვე - ის ჩემთვის მითია,
დიდი ხნის წინათვე, მე ასე დავიწყე -
თუ ვკოცნი როდისმე, ცხელი ვარ ყოველთვის
და ვკოცნი ისე რომ, არასდროს ვავიწყებ..


სიტყვებს შეგკადრებთ ქალბატონო

სიტყვებს შეგკადრებთ ქალბატონო

(sityvebs shegkadrebt qalbatono)


სიტყვებს შეგკადრებთ ქალბატონო გალექსილს ლოცვად,
ჩურჩულით გეტყვით სიჩუმეში დაშლილ სტრიქონებს,
გამშრალ ბაგეებს დაავიწყდათ პირველი კოცნა,
მარტოობაში მდუმარება გამოიგონეს...
თაფლის სანთლებად დანთებულმა თქვენმა თვალებმა,
მოჯადოების უცხო მზერით დამიწვეს სული,
თვითონ ღმერთიც კი ინანებდა თქვენს შეყვარებას,
სიყვარულისთვის სამუდამოდ გაჩუქეთ გული...
ხმადაბლა გეტყვით სიბნელეში ლამაზ ბალადებს,
სისხლისფერ ვარდებს მოგართმევდათ მკაცრი ბატონი,
ყინულის ხელით შევეხები გიშრის დალალებს,
ჩამოთლილ თითებს დავადნები ცხელი ამბორით...
ამაოების სიჩუმეში თქვენ რომ მეპოვნეთ,
თქვენს სამყოფელთან გამომრიყეს ლურჯმა ტალღებმა,
ოკეანეში... გაგიტაცებთ როგორც მეკობრე,
და სამუდამო სილამაზის გაგცევთ ხატებად...
ქარი შეარხევს ტბის ნაპირთან ჩამომჯდარ ტირიფს,
თქვენს სამყოფელთან დავასვენე თეთრი ვარდები,
თქვენი თვალები.. სიყვარულით დაიწყებს ტირილს
და ამ საღამოს უსათუოდ ჩემი გახდებით...