ზანგი ქალი

ხელში უჭირავს
ძველ გაზეთში გამოხვეული
გულყვითელების თაიგული
და რიხით მოდის,
გზადაგზა მისი მკვრივი სხეული
ირწევა

მე დამესიზმრა

მე დამესიზმრა ქალაქი მთელი ქვეყნისგან დაუძლეველი
და მომეზმანა
რომ მას ნამდვილი მეგობრობის ქალაქი ერქვა.
უმეტეს სხვისა იქ დიდი და მძლე სიყვარული
სწამდათ და იგი ყოველ მათგანს წინ მიუძღოდა.
მათი სიცოცხლე სავეს იყო ამ სიყვარულით
და ის ყოველ წუთს გამოსჭვიოდა მათ სიტყვებში
და მათ ყოველ გამოხედვაში.

იტალია

მე ვარ პოეტი
ერთხმა ძახილი
სიზმრის მთელი წყება ვარ

ნაყოფი ვარ
უთვალავი შეუსაბამო ნამყენის,
რომელმაც სათბურში მოიწია

სიყვარული სიყვარულის შემდეგ

მოვა ის დროც,
როცა შენ, ბედნიერი,
მიეგებები საკუთარ თავს
შენივე სახლის კართან, შენს სარკეში,
და თქვენ გაუღიმებთ ერთმანეთს: შემოდი.

ვერ აღვსდექ

ვერ აღვსდექ და
ალფ-ბეგობაც ვერ მოვიხვეჭე
სახელოვნობით რომ მიხვდე, ვინ ვარ.
ნამარდ მომხვდურებს

დასაქოქი თოჯინა

ამათზე მეტად,ოჰ,დიახ,
ამათზე უფრო მეტად შეიძლება გაყუჩდე..
შეიძლება ხანგრძლივი საათების განმავლობაში
მიცვალებულათა მზერის მსგავსად სახე გაგეყინოს,
თვალი გაგიშტერდეს სიგარეტის კვლამზე,

ყურში მიწივის ახლაც ხმები შენი ტირილის

ყურში მიწივის ახლაც ხმები შენი ტირილის,
წლები გავიდნენ, გულში დარდი ვერ გამოვლიე
და მესიზმრება შენს სახეზე ნაზი ღიმილი,
როცა, ჯალათმა, სიყვარულზე დაგიყოლიე.

საძოვარი

დღეს ჩვენი წყაროს სათავეს ვწმენდავ –
ქვიშას დავაყრი, ხოლო სადაც კი
ხმელ ფოთოლს ვნახავ, უცებ გავაცლი
და მალე მოვალ – წამოდი ჩემთან.
ხბოს წამოვიყვან – სუსტსა და ფერმკრთალს,
ჩანს არ უხდება დედის ალერსიც.
ავირბენ ეგერ იმ ნაღვარევში
და მალე მოვალ – წამოდი ჩემთან.